smoking hero #5

Ένοχες απολαύσεις καταδικασμένες σε θάνατο καταδικάζουν σε θάνατο

μια κοινοτυπία ορθά διατυπωμένη


lunatic

αράδα

Τυπικά κάθε που αρχίζει να χειμωνιάζει και να πλησιάζουμε προς την αλλαγή του έτους όλα τα μουσικά έντυπα και sites που σέβονται τον εαυτό τους δημοσιεύουν τις λίστες τους με τα κορυφαία της σαιζόν που κλείνει.

Το 2009 δεν ξέρω αν ήταν μια καλή χρονιά από άποψη μουσικής παραγωγής. Δεν ξέρω πως μου βγήκε και φέτος ψιλοέχασα την επαφή μου με τις νέες κυκλοφορίες και πέρασα περισσότερο χρόνο ακούγοντας αγαπημένα του παρελθόντος. Ίσως και η γ' λυκείου δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ψάξιμο. Το ψάξιμο ενέχει και το στοιχείο του ρίσκου και αυτή η χρονιά σε σπρώχνει στα σιγουράκια.

Τέλος πάντων, έφτιαξα κι εγώ μια αράδα φετινών albums χωρίς καμία αξιολογική σειρά, προς το παρόν. Έτσι χωρίς σχόλια :


the pains of being pure at heart - the pains of being pure at heart

jack penate - everything is new

kasabian - west ryder pauper lunatic asylum

la roux - la roux

arctic monkeys - humbug

the xx - xx

the horrors - primary colours

phoenix - wolfang amadeus phoenix

new moon - ost

moby - wait for me

animal collective - merriweather post pavillon

the dead weather - horebound

soulsavers - broken

ανεξάρτητο μαθητικό συντονιστικό - έφτασε ο καιρός

Όσοι ζείτε στα Γιάννενα και είστε μαθητές, κυρίως στις μεγαλύτερες τάξεις της δευτεροβάθμιας, θα έχετε ψιλιαστεί πως η δουλειά με το συντονιστικό μας κάπου έχει στραβώσει. Οι πιο υποψιασμένοι κι όσοι έχετε συμμετάσχει σε κάποια συνέλευσή του ή έχετε έρθει σε επαφή με κάποιο μέλος του ή έχετε διαβάσει κάποιο από τα κείμενα που κατά καιρούς συντάσσει και μοιράζει, σίγουρα θα διαπιστώσατε πως -τουλάχιστον στην πόλη μας- ΚΝΕ και μαθητικό συντονιστικό πηγαίνουν χέρι-χέρι. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των κινητοποιήσεων του περασμένου Δεκέμβρη, οπότε το κείμενο της ΚΝΕ Ιωαννίνων και του συντονιστικού μας ήταν ένα και το αυτό. Παράξενο να συμπίπτουν μέχρι κεραίας οι απόψεις μιας νεολαίας κόμματος και ενός συνόλου μαθητών της πόλης, δεν βρίσκετε ;

Όσοι πάλι με αυτά δεν έχετε ασχοληθεί και πολύ κι έτσι δεν γνωρίζετε πως καλά κάνετε κι αδιαφορείτε για ένα χειραγωγούμενο κατά βάση συντονιστικό, ίσως έχετε αναρωτηθεί τι άραγε συμβαίνει με την περίπτωση να θέλουν οι μαθητές από διάφορα σχολεία της πόλης να βρεθούν, να συνδιαμορφώσουν και να συναποφασίσουν για θέματα μείζονος ή όχι σημασίας. Εύλογα σκέφτεστε πως θα πρέπει να υπάρχει ένα δραστήριο όργανο μαθητών που να είναι σε θέση να λειτουργεί με εξωστρέφεια και -το λιγότερο να ανακοινώνει πότε και πού συνεδριάζει. Δεν νομίζω να έφτασε ποτέ στα χέρια σας καμιά ένδειξη ζωής του δικού μας συντονιστικού Πράγματι, κάποιοι συμμαθητές μας πήραν εργολαβία ,κατά πώς φαίνεται, το όργανό μας και το λειτουργούν στα κλεφτά. Γιατί ,διάολε, να το κάνει αυτό ένα σώμα ανθρώπων που υποτίθεται ότι εργάζεται για να μπορούν οι μαθητές στο σύνολό τους να έρχονται σε επαφή και να συνασπίζονται για τον οιοδήποτε λόγο ;

Κι όμως ένα συντονιστικό μαθητών είναι πάντοτε απαραίτητο. Πόσο μάλλον σε αυτή την περίοδο των πλείστων όσων προκλήσεων που εγείρονται γύρω από τα εκπαιδευτικά ζητήματα από την κυβερνητική κατεύθυνση, την επιστημονική, τη συνδικαλιστική και πάει λέγοντας. Αρκεί βέβαια το συντονιστικό αυτό να ικανοποιεί κάποια βασικότατα, στοιχειώδη θα έλεγα, αιτήματα : αυτό της ανεξαρτησίας του, της αυτονομίας του από κάθε πολιτικό φορέα και της " ανοιχτής " λειτουργίας του. Δεν είναι δυνατό να προσπαθούν νέα πολιτικά όντα να βγάλουν μια άκρη με τόσο δυσεπίλυτα θέματα και να έχουν να αντιμετωπίσουν και το φάσμα του καπελώματος ή της ποδηγέτησης από το κάθε κόμμα που μεταχειρίζεται λογικές σταλινικού ή χουντικού καθεστώτος...

Ε γι' αυτό λοιπόν η Νεανική Πρωτοβουλία έριξε την ιδέα της δημιουργίας ενός ανοιχτού ανεξάρτητου μαθητικού συντονιστικού. 'Ήδη κάποια φυλλάδια μοιράστηκαν προς γνώση των μαθητών της πόλης και οργανώθηκε και η σχετική συζήτηση για την Κυριακή που ακολουθεί, στο Εργατικό Κέντρο, στις 17:00. Δεν ξέρω τι ενδιαφέρον θα υπάρξει κι άλλωστε σε πρώτη φάση λογικά θα είναι περιορισμένο λόγω και της ανεπαρκούς διάδοσης της όλης φάσης. Ωστόσο, είναι σίγουρα μια καλή ευκαιρία να τα βάλουμε κάτω και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τη συλλογική μας έκφραση στην πόλη και για να διαψεύσουμε όσους μας καταλογίζουν ένα σωρό χαρακτηρισμούς για την πολιτική οντότητα της γενιάς μας.

Ας μη λείψει κανείς...

ΔΝΤ - ratm

Πνιγμένοι μες στα χρέη φαντάζουμε ωραίοι
Μόχθοι, κόποι, καταθέσεις δημιουργικής πνοής υποθηκευμένες
Ο δημόσιος λόγος υποθηκευμένος
Η δημόσια σφαίρα κάπου ξέμεινε θλιμμένη σε μια υποδιαστολή

Αριθμοί Αριθμοί και Αριθμοί
Υποτελείς κι Ανασφαλείς


Πώς αλλιώς ; Όμηροι σε τεχνηέντως στημένη ομηρεία
Πλεκτάνη υφασμένη σαν ιστός
Ελεύθεροι άνθρωποι αποφασίζετε ωραία την πιο συμφέρουσα προθεσμιακή κατάθεση
Ελεύθεροι άνθρωποι συζητάτε ωραία με τον τραπεζίτη-εξομολογητή την πολιτική σας οντότητα.
Την καθορίζετε για σας, για μας, για τα παιδιά σας
Τα επόμενα είκοσι χρόνια δεσμευμένα
Δεσμευμένα μέχρι την επόμενη διαφήμιση


Αμερικανικό πρωινό Κυριακής
Ηλιόλουστη τηλεόραση ακτινοβολεί κοινωνικά επινοήματα
Κάρτες εισόδου-εξόδου
Κάρτες συνδιαλλαγής
Κάρτες ελέγχου όχι αλλαγής


Δευτέρα, 7:35, διόδια : Τσεκ
Δευτέρα, 8:05, δουλειά : Τσεκ
Δευτέρα, 12:27, βιτρίνες ακέραιες του κυβερνοχώρου : Τσεκ


Κοινωνική κινητικότητα Ταξική συνείδηση.
Αποκλεισμός. Κοινωνικές ανισότητες.
Ατομική ευθύνη. Συλλογική ευθύνη.
Κοινοτοπία της βίας. Αναρχική ορθοδοξία.
Αιρέσεις Προαιρέσεις Διαιρέσεις αριστερές-δεξιές

all of which are american dreams

Αστεία πράγματα


Δευτέρα, 16:50, διόδια : Τσεκ
Δευτέρα, 19:00, βόλτα στο facebook : Τσεκ
Τρίτη, 2:12, πόκερ και καζίνο και ιντερνετικές ελπίδες : Τσεκ


Όλα είναι τσεκαρισμένα. Όλα στανταρισμένα.
Ήσουν εκεί που έπρεπε. Έκανες αυτό που έπρεπε.
Δούλεψες όσο έπρεπε. Δούλεψες όπως έπρεπε.
Αγόρασες όπως σου είπαμε. Κατανάλωσες τη ζωή σου όπως σου μάθαμε.
Πέτυχες τον καθημερινό σου εθισμό όπως είναι αναγκαίο. Το ξέρεις αυτό.

Συγχαρητήρια. Τέρμα η γύμνια του ανθρώπου για σένα. Δίκαια φορά την πλουμιστή φορεσιά σου.


Συγχαρητήρια νο00137285 ένα bonus σε περιμένει στο τέλος της πίστας

embrasse-moi

Το κάτωθι υπέροχο ποίημα του Ζακ Πρεβέρ το αναζήτησα αρκετά στο διαδίκτυο, για να το δείχνω στους καλούς μου φίλους...μα φευ! Νάδα, καλοί μου αναγνώστες. Οπότε το μετέγραψα εγώ από το βιβλίο του Πρεβέρ " θέαμα και Ιστορίες " σε μετάφραση του Γιάννη Βαρβέρη.Καλή ανάγνωση, λοιπόν.

Φίλησέ με

Σε μια γειτονιά της πόλης του Φωτός

Όπου δεν έχει φως ποτέ δεν έχει αέρα

Όπου ο χειμώνας σαν το καλοκαίρι είναι χειμώνας πάντα

Στεκότανε στη σκάλα εκείνη

Εκείνος δίπλα της εκείνη δίπλα του

Κι ήτανε νύχτα

Μύριζε το θειάφι

Απ’ του κοριούς που είχαν σκοτώσει το ίδιο μεσημέρι

Κι εκείνη του ‘λεγε

Είναι σκοτάδι εδώ

Δεν έχει αέρα

Σαν καλοκαίρι είναι χειμώνας ο χειμώνας πάντα

Κι ο ήλιος του καλού Θεού ποτέ δε λάμπει εδώ

Γιατί στις πλούσιες γειτονιές έχει πολλά να κάνει

Λοιπόν σφίξε με σφίξε με στην αγκαλιά σου

Φίλησέ με

Φίλα με πολύ

Αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά

Τώρα που ζούμε φίλα με

Γιατί εδώ πεθαίνεις

Είτε απ’ τη ζέστη είτε απ’ το κρύο

Πνίγεσαι παγώνεις

Δεν έχει αέρα εδώ

Αν σταματούσες μια στιγμή να με φιλάς

Νομίζω πως θα πέθαινα πνιγμένη

Στα δεκαπέντε χρόνια μου

Στα δεκαπέντε τα δικά σου

Τριάντα και των δυο

Στα τριάντα του κανείς δεν είναι πια παιδί

Μπορεί πια να δουλέψει

Μπορεί ν’ αγκαλιαστεί

Αργότερα θα ‘ναι πολύ αργά

Τώρα λοιπόν που ζούμε

Φίλησέ με!

ο lunatic

O lunatic κουράστηκε.

Δεν ξέρω τι φταίει, αν είναι το σχολείο με τα διαβάσματα και διαγωνίσματά του ή αν πρόκειται για κάτι λιγότερο προφανές. Πάντως το γεγονός της κούρασης παραμένει να με αποξενώνει από τον εξώστη. Έτσι έχω αφήσει τα πράγματα λίγο στην τύχη τους. Αισθάνομαι κουρασμένο το μυαλό μου. Κι όμως θέλω να γράψω για τόσο πολλά πράγματα. Ο κόσμος αλλάζει, ο κόσμος ακούει ωραίες μουσικές, ο κόσμος διαβάζει ποιήματα. Θέλω να γράψω, να γράφω μάλλον, για όλα αυτά. Να περιγράψω τι βλέπω. Να επικοινωνήσω τη ματιά μου...μα είναι δύσκολη αυτή η περίοδος.

Γι' αυτό και αφήνω την επόμενη συνάντησή μας να μένει μετέωρη...ας είναι έκπληξη και για τους δυο μας.

au revoir

north american scum

lunatic in oktana

lunatic <-- an insane person


etymology <-- from old french lunatique, from late latin lunaticus derived from latin luna




(. . .)


Και τώρα ο καθείς θα διερωτηθή ευλόγως: «Μα τι θα πη Οκτάνα ;»


Δίκαιον το ερώτημα και η απάντησις θα έλθη γρήγορα. Όμως διά να γίνη πλήρως νοητή, ρίξετε πρώτα μέσα σας μια καλή ματιά και ευθύς μετά ρίξετε άλλη μία τριγύρω σας δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Έπειτα κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και ανοίξτε τα αποτόμως, ανοίγοντας διάπλατα και τις ψυχές σας. Η απάντησις θα βρίσκεται μπροστά σας, όχι μονάχα νοητή, μα και απτή σώμα περικαλλές και έμψυχον και σφύζον.



Και τώρα (αμήν, αμήν) λέγω υμίν:

Οκτάνα , φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει.
Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα.
Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του.
Οκτάνα θα πη ανά πάσαν στιγμήν ποίησις, όμως όχι ως μέσον εκφράσεως μόνον, μα ακόμη ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής.
Οκτάνα θα πη η εντελέχεια εκείνη, που αυτό που είναι αδύνατον να γίνη αμέσως το κάνει εν τέλει δυνατόν, ακόμη και την χίμαιραν, ακόμη και την ουτοπίαν, ίσως μια μέρα και την αθανασίαν του σώματος και όχι μονάχα της ψυχής.
Οκτάνα θα πη το «εγώ» «εσύ» να γίνεται (και αντιστρόφως το «εσύ» «εγώ») εις μίαν εκτόξευσιν ιμερικήν, εις μίαν έξοδον λυτρωτικήν, εις μίαν ένωσιν θεοτικήν, εις μίαν μέθεξιν υπερτάτην, που ίσως αυτή να αποτελή την θείαν Χάριν, το θαύμα του εντός και εκτός εαυτού, κάθε φοράν που εν εκστάσει συντελείται.
Οκτάνα θα πη η ενόρασις και η διαίσθησις εκείνη, που επιτρέπουν σωστά να νοιώθης, να καταλαβαίνης όλην την αγωνίαν των αλγούντων, τα λόγια τα συμβολικά του Ιησού, όλην την σκέψιν των αθέων, τας αστραπάς των προφητών και όλην την σημασίαν των τηλαυγών εκλάμψεων του Ζαραθούστρα.
Οκτάνα θα πη (χωρίς να περιφρονούμε του γήρατος την σοφίαν) θα πη πάση θυσία διατήρησις της παιδικής ψυχής εις όλα τα στάδια της ωριμότητος, εις όλας τας εποχάς του βίου, διότι άνευ αυτής και η πιο χρυσή νεότης γρήγορα στάχτη γίνεται και χάνεται και φεύγει και μένει στη θέσι της η θλίψις, η άνευ ελπίδων μεταμέλεια και η στυγνή ρυτίς.
Οκτάνα θα πη εν πλήρει αθωότητι Αδάμ, εν πλήρει βεβαιότητι Αδάμσυν-Εύα.
Οκτάνα θα πη οι άνθρωποι άγγελοι να γίνουν, αλλ άγγελοι με φύλον φανερόν, συγκεκριμένον.
Οκτάνα θα πη επί γης Παράδεισος, επί της γης Εδέμ, χωρίς προπατορικόν αμάρτημα, πέραν πάσης εννοίας κακού, με ελευθέραν εις πάσαν περίπτωσιν παντού και την αιμομιξίαν.
Οκτάνα θα πη απόλυτος ενότης πνεύματος και ύλης.
Οκτάνα θα πη διατήρησις επαφής και στα απώτερα σημεία των εξελίξεων με πάσαν πηγήν που όντως αποτελεί των αρχετύπων της ζωής ιερή μια νερομάνα.
Οκτάνα θα πη παν ότι μάχεται τον θάνατον και την ζωήν παντού και πάντοτε διαφεντεύει.
Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων.
Οκτάνα θα πη , όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!

(. . .)

Ανδρέας Εμπειρίκος

άσε τα καμώματα

κι όμως ρε γαμώτο

Τώρα, κυνηγάνε και παιδιά…

Τρεις μαθητές σχολείου των Ιωαννίνων οι οποίοι συμμετείχαν στην κατάληψη, στις κινητοποιήσεις πριν ακριβώς 2 χρόνια και σήμερα κάποιοι από αυτούς είναι πρωτοετείς φοιτητές σε πανεπιστημιακές σχολές, πηγαίνουν κατηγορούμενοι μετά από μήνυση καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που κινείται πολιτικά στο χώρο της Ν.Δ. Οι τρεις μαθητές, οι οποίοι εγκαλούνται με τη νομοθεσία περί ανηλίκων, κατηγορούνται ακριβώς και μόνο για την κατάληψη, την κινητοποίησή τους δηλαδή, την οποία αποφάσισε η συνέλευση του σχολείου τους (4ο λύκειο), χωρίς να υπάρχει κάποια κατηγορία για φθορές ή κάτι ανάλογο.
Το σκεπτικό της κατηγορίας ξεπερνάει πολύ τα όρια της ποινικοποίησης των μαθητικών κινητοποιήσεων, ακόμη και αυτών που αποφασίζονται συλλογικά από τους μαθητές. Κατηγορούνται ότι «ενεργώντας από κοινού και κατόπιν κοινής συναπόφασης με άγνωστο αριθμό συμμαθητών τους» λες και πρόκειται για σύσταση κάποιας συμμορίας, έκαναν την κατάληψη του σχολείου στις 17 Οκτωβρίου του 2007. Η κατάληψη κράτησε μέχρι τις 5 Νοεμβρίου, σε μια περίοδο όπου το μαθητικό κίνημα βρισκόταν σε εγρήγορση και το κύμα των καταλήψεων είχε εξαπλωθεί στα σχολεία όλης της χώρας. Τότε, η Ασφάλεια… τηλεφωνούσε στα σπίτια των μαθητών, θυμίζοντας εποχές χούντας και ζητούσε από τα παιδιά «να περάσουν από την Ασφάλεια για υπόθεσή τους», χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις στους γονείς τους. Σήμερα, οι τρεις για τους οποίους «προέκυψαν κατηγορίες» με τη στήριξη, όπως κατήγγειλαν τότε ΕΛΜΕ και σύλλογοι γονέων, της τοπικής ηγεσίας της περιφερειακής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έκαναν λόγο για εισαγγελικές επεμβάσεις στα κατειλημμένα σχολεία, οδηγούνται στο εδώλιο.
Τελικά φαίνεται ότι η… έκκληση έπιασε και τώρα, οι τρεις νεαροί κατηγορούνται με «γλαφυρό» τρόπο, που σίγουρα δεν ταιριάζει σε κινητοποιήσεις. Κατηγορούνται ότι έκλεισαν με λουκέτο την πόρτα του σχολείου και εμπόδισαν την είσοδο στον διευθυντή που τους ζήτησε να αποχωρήσουν και ότι παρακώλυσαν τη λειτουργία του για το διάστημα της κατάληψης. Στα πρόσωπα των μαθητών δηλαδή δικάζεται η απόφαση της συνέλευσης για κινητοποίηση και ποινικοποιείται η ίδια η ενδοσχολική λειτουργία. Η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων αναμένεται να συζητήσει το θέμα στην προσεχή της συνεδρίαση.

από Ηπειρωτικό Αγώνα


θα επανέλθω στο θέμα γιατί έχει ψωμί η υπόθεση

sun, you sleep in clouds of fire

I have a sequin for an eye
Pick a rose and hide my face
This is the bandit's life
It comes and goes and them's the breaks
Under a molten sky, beyond the road, we lie in wait
You think they know us now?
Wait 'til the stars come out
You'll see that

Well, I made you and now I take you back
It's too late but today I can define the lack
I made you and now I take you back

Sun, you sleep in clouds of fire
That's all and that's right
My sun, you sleep in clouds of fire
That's all and that's right

I can still feel it when you lie
Pick a rose just to hide my face
Well, if there's something I should know
I seek no science when there is no shape
Under a molten sky, let the days collide
Well, I made you and now I take you back

Sun, you sleep in clouds of fire
That's all and that's right
My sun, you sleep in clouds of fire
That's all and that's right

Και μια είδηση που δεν προκαλεί σε κανέναν έκπληξη

Σιωπηρή απόπειρα να προωθηθεί στο βουλευτικό αξίωμα ο πρώην υπαρχηγός της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής», κάτω από την ομπρέλα του ΛΑΟΣ, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία.

Οπως αναφέρει, στις 5-9-2009, ο Δ. Ζαφειρόπουλος, υπαρχηγός για πολλά χρόνια της «Χρυσής Αυγής», γνωστοποίησε μέσω του «Ελεύθερου Κόσμου», του οποίου είναι εκδότης, τη συμφωνία του με τον Γ. Καρατζαφέρη για συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ, στον νομό Αχαΐας. Η είδηση, που δημοσιεύεται πανηγυρικά σε ιστοσελίδα τοπικής οργάνωσης της ΝΕ.ΟΣ. (νεολαίας του ΛΑΟΣ), συνοδεύεται από φωτογραφία με θερμή χειραψία Ζαφειρόπουλου-Καρατζαφέρη και έως σήμερα δεν έχει διαψευσθεί.

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται με νόημα ότι και στο παρελθόν ο κ. Καρατζαφέρης επιχείρησε να τοποθετήσει σε δημόσια αξιώματα πρόσωπα που προέρχονται από το χώρο της «Χρυσής Αυγής».

«Αυτή η απόπειρα πρέπει να ματαιωθεί. Αποτελεί τη μέγιστη πρόκληση ώς τώρα για τη δημοκρατία και τη μεγαλύτερη προσβολή στα αντιφασιστικά αισθήματα του λαού και στον αντιναζιστικό του αγώνα. Καλούμε όλα τα δημοκρατικά κόμματα και όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους να μην επιτρέψουν αυτό το αίσχος», τονίζει η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία.

από enet.gr

Όντως αυτό το δημοσίευμα επιβεβαιώνεται από τον ίδιο το Δημ.Ζαχαρόπουλο, παλιό αρχηγό της ομάδας κρούσης της Χρυσής Αυγής στο site του. Δείτε εδώ www.dzafeiropoulos.gr

ΠΑΣ για πλέι οφ ?

Δεν ξέρω κατά πόσο οι οπαδοί τους ΠΑΣ πιστεύουν ότι μπορεί η ομάδα να τερματίσει σε τόσο υψηλή θέση και να μπει στα πλέι οφ. Εγώ δεν τον πιστεύω καθόλου. Σαν ευχή το έβαλα περισσότερο, σαν κρυφή επιδίωξη, που το καλό ξεκίνημα στις δύο πρώτες αγωνιστικές μας επιτρέπει να την εκφράσουμε και δυνατά. Να το πιστέψουμε έστω και λίγο.

Μα ήταν τόσο καλός ο ΠΑΣ στα παιχνίδια με Ξάνθη και Πανθρακικό ; Ήταν και παραήταν... Το βασικότερο είναι ότι έδειχνε ομάδα με αρχή μέση και τέλος. Και στους δύο αγώνες που έδωσε και πήρε καλά αποτελέσματα, είχε σχέδιο και προσπάθησε αρκετά πειθαρχημένα να το πραγματοποιήσει

Πιο ειδικά τώρα, ανά γραμμή, εγώ είδα ξεκάθαρα ότι φέτος και μετά από πολλά πολλά χρόνια θα μπορούμε να υπολογίζουμε στην άμυνα της ομάδας. Έφτανε τελικά η αλλαγή του αμυντικού διδύμου για την αναβάθμισή της. Ξεχωρίζω τον Μαϊστόροβιτς με το αρχοντικό του στυλ και τη σωστή πρώτη μπαλιά, αν και ο Κώτσιος ήταν σίγουρα καλύτερος στα δύο πρώτα παιχνίδια της χρονιάς. Δεξιά ο Ντάσιος αποτελεί σταθερή αξία, ξέρουμε ακριβώς τι να περιμένουμε από αυτόν και γι' αυτό περιμένουμε να έχει σταθερά καλή απόδοση. Τώρα αριστερά ο Βάντερσον μου άρεσε πολύ στο δεύτερο παιχνίδι αλλά καθόλου στο πρώτο. Όπως τον είδα, στα πλεονεκτήματά του συγκαταλέγονται η ταχύτητα και η τεχνική, ενώ μειονέκτημα αποτελεί η σωματοδομή του και η αστάθεια του ώρες-ώρες όσον αφορά τα αμυντικά καθήκοντα.

Στη μεσαία γραμμή τώρα φαίνεται ξεκάθαρα πως θα μας λείψει αρκετά η ύπαρξη κλασικών παιχτών γραμμής. Όχι ότι είναι κακό να παίζεις χωρίς ακραίους, απλώς περιορίζει τις επιλογές μας σε διατάξεις με τρεις μέσους και τρεις επιθετικούς ως επί το πλείστον. Εκτός κι αν κατορθώσουν ο Γεωργιάδης και ο Μιχαλόπουλος να σταθούν στη Super League, πράγμα που μοιάζει ελάχιστα πιθανό. Πέρα από τις ελλείψεις ο Μενδρινός έκανε ένα σούπερ παιχνίδι με τον Πανθρακικό, δείχνοντας πως έχει και τη στόφα του ηγέτη - τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο. Μοιράζει σωστά τη μπάλα, εκτελεί καλά τα στημένα, μαρκάρει σε κάθε γωνιά του γηπέδου κι αν λάχει απειλεί κιόλας με μακρινά σουτ ή διεισδύσεις. Μεγάλη μεταγραφή ο Μενδρινός αλλά σημαντική κι αυτή του Σωτήρη Μπαλάφα. Ο τελευταίος, δανεικός από τον ΠΑΟΚ για ένα χρόνο, με το ανάστημά του και τις εμπειρίες του δίνει σιγουριά στο κέντρο και κάνει όσα περιμένουμε από τον αμυντικό μας μέσο...πολλά κοψίματα, κάλυψη των ακραίων μπακ και καλό άνοιγμα του παιχνιδιού. Θα είναι ενδιαφέρον με την παρουσία του Βαγγελή να δούμε πόσο καλά μπορεί να λειτουργήσει αυτή η τριπλέτα του ΠΑΣ στον άξονα, καθώς το στοιχείο αυτό θα φανεί σίγουρα καθοριστικό στη συνέχεια του πρωταθλήματος Μπορούμε να αισιοδοξούμε ελεύθερα όμως.

Εκεί που βάζω το δικό μου μεγάλο ερωτηματικό είναι στην επίθεση της ομάδας. Όχι τόσο γιατί οι φορ μας δεν είναι ποιοτικοί ή δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά περισσότερο λόγω της διάταξης με τρεις επιθετικούς. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο Ντιμπαλά αριστερά και ο Τζάνης δεξιά μπορούν να ανταποκριθούν σε ρόλο εξτρέμ. Καλοί παίχτες και οι δύο, μα χωρίς τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ένας πλάγιος επιθετικός. Ο Σιαλμάς από την άλλη πλευρά φαίνεται πως κολλάει περισσότερο σε μια τέτοια θέση, όντας γρήγορος και διεισδυτικός Ωστόσο το πρώτο δείγμα του ήταν μέτριο ή και ασαφές, καθώς στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό δεν ήταν και πολύ καλός, χωρίς όμως να υστερεί σε σχέση με τον Μπακαγιόκο και τον Ντιμπαλά στο διάστημα που αγωνίστηκε. Ακόμη, ο Μπακαγιόκο μέχρι να βρει το ρυθμό του και να αρχίσει να σκοράρει θα συνεχίσει να προβληματίζει αφενός με τις πολλές χαμένες ευκαιρίες κι αφετέρου γιατί ταλαιπωρεί συχνά πυκνά τη μπάλα αντί να παίξει σβέλτα και πιο σίγουρα. Φυσικά όσο η ομάδα θα βρίσκει τους τρόπους να σκοράρει και να παίρνει αυτό που θέλει ο προβληματισμός για την επιθετική της γραμμή θα παραμένει " φιλολογικός ".

Και για το τέλος, αν και λόγω θέση θα ήταν φυσικότερο να αρχίσω από την αφεντιά του, ο Δημ. Ελευθερόπουλος. Ιδιαίτερα αγαπητός σε εμάς τους γαύρους, αλλά πέρα κι από αυτό με την παρουσία του ο ΠΑΣ εξασφαλίζει έναν τερματοφύλακα με τεράστια εμπειρία και μεγάλο ειδικό βάρος. Μετράει ο ΕΛΕ σαν παρουσία στο γήπεδο, στα αποδυτήρια. Έχει ζήσει τόσα και τόσα στα γήπεδα όλα αυτά τα χρόνια.


Αυτά τα ολίγα άνθη για τον ΠΑΣ μας
θα συνεχίσω, όταν μου δώσει το ερέθισμα στις επόμενες αγωνιστικές

όντως

Όντως την αξιοκρατία την έχουμε στο τσεπάκι, αλλά επειδή την υπευθυνότητα και τη συνέπεια την κυνηγάμε να την τουφεκίσουμε...ε, λοιπόn, το άρθρο για τις εκλογές θα πάει λίγο πίσω. Έπεσαν και κάτι ξεγυρισμένα διαγωνίσματα και μια μικρή αδιαθεσία. Τέλος πάντων, θέλω πάρα πολύ τον επόμενο καιρό να σας συστήσω κάποιους νέους καλλιτέχνες, με τους οποίους έχω προσωπικές επαφές, ή να τους δώσω το βήμα να σας συστηθούν. Και οι δύο που έχω στο μυαλό μου σε πρώτη φάση αξίζουν τον κόπο...Ο ένας ασχολείται με τα εικαστικά και ο άλλος με μουσική και λογοτεχνία.

Τα λέμε,
λούνατικ

έκτατο δελτίο

Τελικά με αυτά που έγιναν χθες το βράδυ στη συναυλία αναγκάστηκα να γράψω γι' αυτά κι ας είχα πει ότι δεν πρόκειται εκτός κι αν με ενθουσιάσει. Φευ! Ακούγεται αστείο τώρα.
Τέλος πάντων.

Χθες Massive Attack.
Σήμερα Bregovic.
Αύριο εκλογές.
Και η αξιοκρατία δεν παίρνει τέλος σ' αυτό το μπλογκ.

Βαλκάνια vs Σουηδία, σημειώσατε δύο

Η ώρα είναι περασμένη και η συναυλία βαίνει προς το τέλος της. Ο Goran Bregovic έχει βγει για το encore του και όλοι περιμένουν να ακουστεί το πιο αγαπητό ίσως τραγούδι του συνθέτη από το Σαράγεβο, το Kalashnikov. Μέχρι τότε η συναυλία πήγε καλά κι όλοι έδειχναν ευχαριστημένοι Και οι καθήμενοι χειροκροτητές που δεν συμμετείχαν ιδιαίτερα στη συναυλία αλλά και οι νεότεροι, γνώστες της μουσικής του Bregovic, που χόρευαν ολόκληρη τη βραδιά μπροστά από τη σκηνή με πάθος. Μιλάμε για πολύ ιδρώτα. Να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι εξ αυτών μπήκαν λίγο μετά την αρχή της συναυλία κάνοντας ντου. Άρα είναι ξεκάθαρο από την αρχή ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα, περισσότερο από ετερόκλητο, διχασμένο μουσικό κοινό...με διαφορετικές καταβολές, διαφορετική συμπεριφορά και εντελώς διαφορετική επαφή με την καλλιτεχνική αξία του Goran Bregovic.

Και τότε γύρω στις 12 παρά δεν ξέρω κι εγώ πόσο συνέβη το γεγονός που σημάδεψε και τερμάτισε κιόλας τη βραδιά. Μια κοπέλα ανεβαίνει στο μπροστινό μέρος της σκηνής χορεύοντας στους ρυθμούς του τραγουδιού με πάθος. Θέλησε να πλησιάσει τον αγαπημένο της δημιουργό ; Άγνωστο. Γρήγορα, πάντως, την κατεβάζουν σηκωτή οι άνδρες της ασφάλειας. Όμως την επόμενη κιόλας στιγμή είτε από συγκινητικό πείσμα είτε από τη μεγάλη ένταση της μουσικής, που σαγηνεύει και παρασύρει, η κοπέλα ξαναβρίσκεται στη σκηνή. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, καθώς αυτοστιγμεί την μαζεύουν οι σεκιουριτάδες της συναυλίας. Ωστόσο, δεν είχαν προφανώς προβλέψει ότι πλέον είχαν δώσει και το κίνητρο της συμπαράστασης σε άλλα δύο άτομα, που κι αυτά αμέσως ανέβηκαν και κατέβηκαν με τις κλωτσιές από τη σκηνή. Αρχικά όλο αυτό το σκηνικό ο κ.Bregovic φαινόταν να το παρακολουθεί ατάραχος, ίσως από συνήθεια ή από ανοχή. Όταν όμως το επεισόδιο επαναλήφθηκε για δεύτερη και για τρίτη φορά και τα πρώτα μπουκάλια άρχισαν να πέφτουν με στόχο τους άνδρες της ασφάλειας, αποχώρησε από τη σκηνή, χωρίς να είναι ξεκάθαρο στα δικά μου μάτια, αν μετατράπηκε κι ο ίδιος σε κινούμενο στόχο για καλούς ρίπτες μπουκαλιών.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έγινε η αποχώρησή του αυτή πεδίο δόξης λαμπρό για λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των παρισταμένων Συζητήθηκε αρκετά το θέμα. Κι εμείς στην παρέα μου το αναλύσαμε για αρκετή ώρα, μη συμφωνώντας όλοι. Φαίνεται πως έγινε αιτία, για να συγκρουστούν οι δύο χροιές του κοινού που λέγαμε παραπάνω. Κι εδώ έρχονται στο μυαλό μου τα ερωτήματα που έβαζα χθες στην κουβέντα κυρίως υποστηρίζοντας όχι τον απομυθοποιημένο για μένα Goran Bregovic, αλλά όσους ανέβηκαν στη σκηνή και πολύ περισσότερο όσους εξανίσταντο ενάντια στη στάση του. Ο κ.Bregovic όταν αναφερόμαστε στην τέχνη του, θέλει να πιστεύει πως πρόκειται για μια ανοιχτή διάδραση αλά Βαλκάνια, όπως περίμενα ότι θα συμβαίνει, ή μια καλουπωμένη σχέση πομπού - δέκτη τύπου Μετροπόλιταν Όπερα ; Διαβάζοντας τις συνεντεύξεις του κατά καιρούς διαπίστωνα έναν άνθρωπο που επιθυμεί να προκαλεί με την τέχνη του πάθη, αντιδράσεις...μουσική για αλκοόλ τη χαρακτήριζε. Τελικά, εγείρει πάθη ή όχι ; Κι αν ναι, πρόκειται και πάλι για καλουπωμένα σε κάποια πρότυπα συμπεριφοράς πάθη ; Όλοι οι κοινωνοί της τέχνης του την αντιλαμβάνονται και τη βιώνουν πανομοιότυπα ; Το θέμα τελικά είναι τι θέλει ο ίδιος ο δημιουργός και πόσο ξεκάθαρος είναι με το κοινό του. Ίσως δεν συμβιβάζεται το διχασμένο κοινό με τα ημίμετρα. Οι μεν έφυγαν ρίχνοντας μπινελίκια στους " μπαχαλάκιδες " πιτσιρικάδες που τα έκαναν πάλι σκατά και οι δε είχαν επικεντρωθεί στο πρόσωπό του Goran Bregovic, με μια μελαγχολία απομυθοποίησης. Ένας λιγότερος σα να σκέφτονταν. Αν ο κ.Bregovic επιθυμεί ήσυχες, προβλέψιμες συναυλίες ας μην ενδύεται το, τελικά, προσωπείο του μεγάλου Βαλκάνιου συνθέτη, που σαν τσιγγάνος βιώνει στο φουλ τα πάθη του και παραμερίζει τη λογική. Φαίνεται από τη στάση του πως κάτι τέτοιο τον ενδιαφέρει πλέον και δεν είναι κακό, θλιβερό ναι...αλλά θεμιτό. Πρέπει ωστόσο να έχει μια πιο έντιμη συνολική εικόνα. Να μην βγάζει προς τα έξω άλλα πράγματα. Δεν θα τους πείραζε τους μόνιμους χειροκροτητές σας, κύριε Bregovic, να δηλώνατε βολεμένος . Πάλι εκεί θα ήταν να σας χειροκροτούν, για να λένε ότι σας χειροκρότησαν και να ανεβάσουν το πολιτιστικό τους επίπεδο ( με τρανταχτές εξαιρέσεις όλα αυτά για να είμαστε ξηγημένοι ). Χέσε μέσα δηλαδή...Και τώρα για το κοινό κάποιας ηλικίας, που τόσο τα βάζει με μας ( τελειώνει το άρθρο και φτύνω στα μούτρα την αποστασιοποίηση, κατεβαίνω από τον εξώστη... ), θα πω την πολυφορεμένη φράση του Νικολάι Γκογκόλ : " Κύριοι αγαπάτε μας κι αξύριστους, ξυρισμένους μας αγαπάνε όλοι ".


Υ.Γ. Η στάση μερικών από τα παιδιά της διοργάνωση ήταν εξοργιστική και είναι πλήρως υπεύθυνοι για τις εντάσεις που δημιουργήθηκαν με τη λήξη της συναυλίας.

smoking hero #4

in a room with a window in the corner , i found truth

ian curtis ( shadowplay )

game boy

καπετάνιε, καπετάνιε, massive attack εν όψει

Όντως. Καινούρια, ολόφρεσκα τραγούδια από την αγαπημένη μπάντα. Είναι γεγονός πως η μεγάλη παύση μετά το 2003 και το 100th Window έδωσε αφορμές για μπόλικη σπέκουλα και σίγουρα σε αυτό συνέβαλαν και οι μέτριες - για τον γράφοντα - δουλειές των Massive Attack όσον αφορά τα soundtracks.

Τέλος πάντως, μπορεί να μην βγει ακόμη ο πολυαναμενόμενος νέος δίσκος τους, αλλά τουλάχιστον μας ετοιμάζουν ένα EP που θα περιέχει τέσσερα τραγούδια και τρομερά ενδιαφέροντες καλλιτέχνες ως συμμετέχοντες. Πιο συγκεκριμένα, η Martina Topley Bird ( παλιότερα μούσα του Tricky με τρομερή φωνή και όμορφα σόλο τραγούδια ), ο Tunde Adebimpe ( Tv on the radio ) και ο Guy Garvey ( Elbow ) λογικά θα φροντίσουν να ντύσουν τις γνωστές μελαγχολικές διαδρομές των 3D και G με καλές ερμηνείες. Ευθύς αμέσως τα κομμάτια :

Splitting the atom
Psyche ( Martina Topley Bird )
Pray for the rain ( Tunde Adebimpe )
Bulletproof Love ( Guy Garvey )

Τώρα για το νέο τους δίσκο, φήμες λένε πως πρόκειται να κυκλοφορήσει είτε το Γενάρη είτε το Φλεβάρη του 2010. Δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο είναι ακριβείς, πάντως φαίνεται ότι όλα μπαίνουν σε μια σειρά για τους Massive Attack προς τέρψη και ικανοποίηση όλων ημών.


Σήμερα Massive Attack. Αύριο εκλογές.
Αξιοκρατία.

back

Ξεκίνησα αυτή τη βδομάδα σχολείο και διαβάσματα. Γι' αυτό η απουσία, οπότε μην με σημειώσετε ως αδικαιολογήτως απόντα.
Τώρα στα δικά μας...ευτυχώς ήρθε το καλό μου το Π-Σ-Κ και θα βρούμε λίγο χρόνο για ποστάρισμα. Έχουμε και πολλά νέα, πολλά να σχολιάσουμε. Θα φάμε στη μάπα κι έναν ξεγυρισμένο προεκλογικό μήνα με καυλωμένους για εξουσία παραθυράκηδες στο χαζοκούτι, που θα απαντάνε σε άμπαλες ερωτήσεις άμπαλων δημοσιογράφων... Πήρα φόρα σήμερα...
Σήμερα το βραδάκι θα παίξει και ο Bregovic με τη μπάντα του εδώ, στα Γιάννενα. Καλό λόγο τον βρίσκω, για να ανηφορίσουμε προς Φρόντζο μεριά. Ωραίος τύπος ο Βαλκάνιος συνθέτης, ίσως να καταντάει βαρετός μετά από κάποια ώρα...αλλά δεν ξέρω. Θα το δούμε σήμερα. Μην περιμένετε πάντως review εκτός κι αν με ενθουσιάσει τόσο πολύ η συναυλία.

Και πάνω που πήγαινε τόσο καλά ο ΠΑΣ ήρθε η πουτάνα η διακοπή. Κρίμα και με τη φόρα που είχαμε πάρει θα παίζαμε γερά για το διπλό μέσα στο Χαριλάου...

dance it or leave it

la roux

Συγκέντρωση αλληλεγγύης για το Θοδωρή Ηλιόπουλο

Συνέλευση αλληλεγγύης καλεί τη Δευτέρα 24 Αυγούστου και ώρα 10 π.μ. συγκέντρωση για την άμεση απελευθέρωση του Θοδωρή Ηλιόπουλου στην Πλατεία Πάργης Ιωαννίνων.


Όπως διαβάζω στο indymedia, τη Δευτέρα θα οργανωθούν δράσεις αλληλεγγύης σε ολόκληρη την Ελλάδα ανάλογα με την τοπική δυναμική, οπότε θα είναι καλό ο καθένας να ενημερωθεί γι' αυτές και να πάρει μέρος μπας και γίνει τίποτα με το όλο και πιο κρίσιμο - λόγω της κατάστασης της υγείας του - θέμα του Θοδωρή Ηλιόπουλου.

Ο "αντιδραστικός" Δεκέμβρης και ο Θοδωρής Ηλιόπουλος

Δράση-Αντίδραση

Πλησιάζοντας το τέλος του καλοκαιριού και έχοντας συμπληρώσει εννέα μήνες από τα συναρπαστικά γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, μου δόθηκε το ερέθισμα να κάτσω και να γράψω κάποιες σκέψεις μου για το τότε μα κυρίως για το τώρα. Ποιο ήταν το ερέθισμα ? Δυστυχώς δεν ήταν κάποια ανάμνηση, ούτε μια φωτογραφία ή ένα ντοκουμέντο, αντίθετα ένα πρόσωπο συνδέει το σήμερα με το " δικό μου " Δεκέμβρη... Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος. Προφυλακισμένος τους τελευταίους οχτώ μήνες, ο τελευταίος κρατούμενος του Δεκέμβρη, φαίνεται πως δεν πληρώνει τις κατά μία έννοια " αμαρτίες " άλλων, αλλά πολύ περισσότερο τις δικές του πεποιθήσεις και ιδέες. Ο Θοδωρής είναι αναρχικός, όμως το αμεσοδημοκρατικό του όραμα προσπαθεί να το πλησιάσει συνεισφέροντας ιδέες, κείμενα...πάντως σίγουρα όχι βόμβες μολότωφ και πέτρες. Τον συνέλαβαν " στο σωρό ", όπως λέμε, ενώ περπατούσε με φίλους στην Ακαδημίας. Του χρεώθηκαν τρία κακουργήματα Η ανακρίτρια του καταλογίζει ότι πέταγε μολότωφ έξω από τη Νομική. Μοναδικό πειστήριο οι μαρτυρίες δύο ΜΑΤατζήδων, που τον συνέλαβαν. Όταν ρωτήθηκαν, αν θα τον αναγνώριζαν, και απάντησαν θετικά, η ανακρίτρια έδειξε τον Θοδωρή με το δάχτυλό της, ρώτησε και πήρε την απάντηση που ήθελε να ακούσει. Προσκόμισε αποδείξεις για την αθωότητά του, μα αγνοήθηκαν. Και τώρα παραμένει μόνος κρατούμενος αυτός, ο αρνητής της βίας ( στο Θοδωρή όμως θα επανέλθουμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου ). Τι μου λέει εμένα αυτή η ιστορία ; Ότι φτάσαμε στο έσχατο σημείο της ποινικοποίησης ιδεών και πεποιθήσεων, πράγμα που πολύ απλά σημαίνει ότι το να δηλώνεις σήμερα αναρχικός, αντιεξουσιαστής..και πάει λέγοντας έχει γίνει πολύ επικίνδυνο. Πόσο πιο επικίνδυνο ξεμπρόστιασμα είναι όμως αυτό για την υποτιθέμενη δημοκρατία τους ;

Το κλίμα φόβου που χτίζεται, όμως, δεν αφορά αποκλειστικά την ποινικοποίηση ιδεών και αντιλήψεων. Τα περιστατικά είναι πολυάριθμα και μιλάνε από μόνα τους. Επιστρέφουμε στις μέρες του Δεκέμβρη. Έφηβοι μαθητές συλλαμβάνονται να διαδηλώνουν την οργή τους για μια σάπια τάξη πραγμάτων και οδηγούνται, δαρμένοι, στην Ασφάλεια, όπου κρατούνται για ώρες. Το επόμενο πρωινό στο δρόμο τους για το σχολείο άνδρες της ελληνικής αστυνομίας τους υποβάλλουν σε ταπεινωτικούς ελέγχους, ανοίγοντας τις τσάντες τους και ψάχνοντας τα προσωπικά τους αντικείμενα. Ο σκοπός είναι πασιφανής. Να " σπάσουν ", να φοβηθούν... Να μαζευτούν γρήγορα και να συνταχθούν με τους εξουσιαστές. Να αφομοιωθούν.

Από το Δεκέμβρη και μετά το οπλοστάσιο της περιστολής των ελευθεριών μας όλο και μεγενθύνεται. Κάμερες τοποθετούνται, παρά την αντισυνταγματικότητά τους, ταχύτατα και σχεδόν παντού στην Αθήνα. Κι άλλα μέτρα, κι άλλες χαμένες ελευθερίες. Κι όλα αυτά στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας Από το Δεκέμβρη και μετά ζούμε μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση των πιο αντιδραστικών κομματιών της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε αισιοδοξούμε βλακωδώς το γεγονός παραμένει. Η δράση του Δεκέμβρη έφερε και την κατοπινή αντίδραση και όσο πολύ υγεία ανέδιδε ο αυθορμητισμός των νέων και το γνήσιο δημοκρατικό αισθητήριο κάποιων εξ αυτών κατά τα σύγχρονα Δεκεμβιανά άλλο τόσο αρρώστια και έλλειψη δημοκρατικής αγωγής και ευαισθησίας δεικνύει η σημερινή αντίδραση. Δεν ξέρω αν η ελληνική κοινωνία βιώνει μια συνολική συντηρητικοποίηση, πάντως είναι βέβαιο πως κάποια τμήματά της έχουν στρέψει το πηδάλιο προς τα ακροδεξιό και κατευθύνονται ολοταχώς για όπου τους βγάλουν οι νεοφασιστικές και ξενοφοβικές κορώνες.


Ο τελευταίος κρατούμενος

Σας μίλησα με λίγα λόγια για την αρχή της ιστορίας του Θοδωρή Ηλίοπουλου. Στην περίπτωσή του, ωστόσο, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία το παρόν της υπόθεσης. Σήμερα κι εδώ κι έναν ολόκληρο μήνα, λοιπόν, ο Θοδωρής βρίσκεται σε απεργία πείνας. Το εξαιρετικό δυσάρεστο είναι πως ενώ έχει φτάσει στο σημείο να απειλείται η σωματική του ακεραιότητα με σοβαρές βλάβες, η διεύθυνση των φυλακών Κορυδαλλού αρνείται πεισματικά να τον μεταφέρει σε κάποιο νοσοκομείο. Ο Θοδωρής ρισκάρει την ίδια του τη ζωή χρησιμοποιώντας ως όπλο το ίδιο του το σώμα. Μίλησε με τη Ντίνα Δασκαλοπούλου για το Ε της Ελευθεροτυπίας εκθέτοντας τις απόψεις για πολλά ζητήματα και τις σκέψεις του για την κατάστασή του. Από εκεί μαθαίνουμε ότι τελικά οι κρατούντες έχουν δίκιο που αντιδρούν με τέτοιο φόβο απέναντι σε ανθρώπους σαν το Θοδωρή, που βγαίνουν στο δρόμο με μοναδική κουκούλα το πρόσωπό τους ( όπως αναφέρει ο ίδιος ), για να κοινωνήσουνε ιδέες, απόψεις, οράματα για μια μεγάλη αλλαγή. Η αλληλεγγύη και ο σεβασμός προς αυτόν τον απεργό πείνας εκφράζεται μέχρι τώρα από πολλούς χώρους και όντως αποτελούν αυτονόητα πράγματα. Είναι και κλείνοντας η περίπτωσή του ένα τόσο τρανταχτό παράδειγμα της σημερινής σαπίλας που μας έχει κατακλύσει με το προσωπείο της δημοκρατίας...

εδώ θα βρείτε τη συνέντεξή του : http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=72960

back

Επιστρέψαμε στην πόλη, επιστρέψαμε και στο μετερίζι μας...Θα γράψω σίγουρα κάτι αυτές τις μέρες για τις διακοπές μου, φυσικά για το Πήλιο που τόσο μου ταίριαξε, και ίσως και για τη Θεσσαλονίκη,η οποία ήταν παλιά γνωστή μου.

Δεν ξέρω τι να περιμένετε από μένα μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Μάλλον σχετικά χαλαρή διάθεση, άτακτο γράψιμο και θεματολογία κάπως καλλιτεχνική Θέλω να σας μιλήσω για τα βιβλία που διάβασα τις δύο προηγούμενες εβδομάδες, για τις μουσικές που ανακάλυψα ή που ξανασυνάντησα τυχαία και για μία ταινία που η καλή μου τύχη με έσπρωξε να την ξαναδώ, καθώς αυτή η δεύτερη φορά μου προκάλεσε σαφώς ποιοτικότερα και πιο ώριμα συναισθήματα από την πρώτη. Όλα αυτά προσεχώς όμως...Α και προσεχώς ΠΑΣ Γιάννενα εννοείται.

Λοιπόν, γεια προς το παρόν. Από αύριο θα τα λέμε ξανά, όπως είχαμε αρχίσει να τα λέμε.

beirut

ciao

Αύριο φεύγω για Πήλιο, οπότε λογικά θα τα πούμε σε καμιά βδομάδα ξανά από τον εξώστη. Αν και παίζει να ποστάρω ενδιάμεσα εφόσον παίζει υπολογιστής, όρεξη και ίντερνετ. Καλά να περνάτε και να προσέχετε.

i told you to be patient

update

Ο αντιεξουσιαστής δαίμων του λαβυρίνθου με κυρίευσε τις προάλλες και λάθεψα για την προβολή. Την επόμενη Τρίτη είναι τελικά, αδέρφια. Τα λέμε τότε με τους " Βρωμοέλληνες ", λοιπόν.

Μ.Χ.

Της πόλης

• Σήμερα στο θεατράκι, κατά της 21:00, οργανώνουν τα παιδιά της Χειρονομίας Αντιεξουσιαστική Κίνηση ( Λαβύρινθος ) μία πολύ ενδιαφέρουσα προβολή ντοκυμαντέρ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους " Βρωμοέλληνες ", μία δουλειά του Κούλογλου της εποχής του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Εδώ θα βρείτε περισσότερα για την υπόθεση : http://www.tvxs.gr/v7910. Φλέγον το θέμα, απίστευτα επίκαιρο το ντοκυμαντέρ.

• Ξηρασία αυτή την εποχή στα Γιάννενα. Ούτε συναυλίες ούτε παραστάσεις ούτε εκδηλώσεις σε γενικές γραμμές. Πάλι θα τρέχουμε δεν ξέρω κι εγώ πού, για να δούμε κανέναν καλλιτέχνη της προκοπής. Μαλακία...τόσο μεγάλη πόλη και να μην ανταποκρίνεται στα σύγχρονα καλλιτεχνικά μέτρα. Κι εντάξει δεν λέω, οι έντεχνοι μας τίμησαν και θα μας τιμήσουνε, όπως και οι χατζηγιάννηδες το ίδιο. Αλλά από πότε αρχίζει και τελειώνει σ' αυτούς η μουσική σκηνή της χώρας ; Περιμένω να δω πότε θα έρθουν κι από δω τα νέα ονόματα της ελληνόφωνης και αγγλόφωνης indie rock σκηνής. Άντε να δούμε...

• Μια χαρά τα πάει ο ΠΑΣ με τις κινήσεις του στο μεταγραφικό παζάρι ως τώρα. Τελευταία αποκτήματα ο Ιμπραχίμα Μπακαγιόκο και ο Σωτήρης Μπαλάφας αμφότεροι από τον ΠΑΟΚ. Καλά δεν το συζητώ καν ότι θα είναι ενδεκαδάτοι και θα βοηθήσουν πάρα πολύ. Ειδικά ο Ιβοριανός επιθετικός είναι ποδοσφαιριστής με τρομερό βιογραφικό και διακρίνεται το παιχνίδι του από στοιχεία που έλειπαν από τον ΠΑΣ. Νομίζω το μόνο που λείπει είναι ένας ακραίος χαφ, που να πατά περιοχή και να σκοράρει - μας λείπει ένας τέτοιος μετά την αποχώρηση του Λουτσιάνο.

κορεσμένοι υδρογονάνθρακες

Μικρά Ποδοσφαιρικά

• Ξεκίνημα από τον πολυμετοχικό ΠΑΟ που μέχρι στιγμής κερδίζει τις εντυπώσεις, σκορπίζοντας χρήματα είτε για ποιοτικές ενέσεις στο ρόστερ του είτε για κινήσεις περισσότερο εντυπωσιασμού Διατήρησε τον προπονητή του και τους καλύτερούς τους παίχτες ( υπάρχουν βέβαια ακόμη ανοιχτά θέματα ). Εμφανίζεται φοβερά ενισχυμένος στην επίθεση με την έλευση του σπουδαίου Τζιμπρίλ Σισέ, αποκτά ποιότητα χάρη στην παρουσία του Κατσουράνη στα αμυντικά χαφ...Από κει και πέρα όμως υπάρχουν αινίγματα και χτυπητές ελλείψεις. Αίνιγμα πρώτο φυσικά και είναι το κέντρο της άμυνας, όπου αποκτήθηκαν δύο ποδοσφαιριστές ( Καντέ, Μπίερσμιρ ) για τους οποίους λίγα σχετικά γνωρίζουμε, αλλά είμαι βέβαιος πως κανένας από τους δύο δεν μπορεί να εγγυηθεί την αλλαγή επιπέδου της αμυντική γραμμής του τριφυλλιού. Είναι απορίας άξιον πως δεν προχώρησαν στη λύση κάποιου πιο γνωστού και σίγουρου στόπερ οι διοικούντες της ομάδας και κατά προτίμηση με διαφορετικά χαρακτηριστικά Αίνιγμα δεύτερο είναι κατά πόσο ο Μπράις Μουν ( παγκίτης την περσινή χρονιά ) με βοήθειες από το Μελίσση και το Βύντρα μπορεί να αντεπεξέλθει στη θέση του δεξιού μπακ. Αίνιγμα τρίτο αποτελεί το σύστημα που θα επιλέξει ο Τεν Κάτε με δεδομένη την έλλειψη και καθαρόαιμου δεξιού χαφ, έλλειψη που διαισθάνομαι ότι θα κάνει τη ζωή δύσκολη στο Λέτο. Εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Ο Λέτο είναι καλός παίχτης, έχει καλά στοιχεία, όμως αν ο ΠΑΟ αναπτύσσεται μονόπατα από τα αριστερά ,όπου θα υπάρχει κλασσικός παίχτης γραμμής ενώ στα δεξιά όχι, είναι πιθανό να μπλοκάρει η ίδια η διάταξη της ομάδας τα πλεονεκτήματα του Αργεντινού ακραίου χαφ. Τέλος από φιλικά του ΠΑΟ είδα μόνο αυτό με την Γκρόιτερ Φιρτ και ξεχώρισα μόνο την απόδοση του Κώστα Κατσουράνη. Προσεχώς θα έχουμε περισσότερα να πούμε.
  

• Στα της ομάδας μου τώρα...Αποδυνάμωση, καλές και μέτριες επιλογές, στοιχήματα...Από τον Ολυμπιακό για διαφορετικούς λόγους αποχώρησαν αρκετοί ποδοσφαιριστές με αξιοσημείωτη παρουσία. Και ναι μεν το κενό που πήγε να δημιουργηθεί στο κέντρο της άμυνας ( βλ. Παρασκευάς Άντζας ) έκλεισε σχεδόν εν τη γενέσει του με την απόκτηση του Μέλμπεργκ, τα κενά όμως στο χώρο της μεσαίας γραμμής παραμένουν ανησυχητικά. Ο ΟΣΦΠ πήρε τον Ιταλό Έντσο Μαρέσκα, πολύ καλό ποδοσφαιριστή με χρόνια θητεία σε καλά πρωταθλήματα, και τον Ζαϊρί, πιθανότατα θα έχει βοηθητικό ρόλο. Θα στερείται όμως την παρουσία των Τζόλε, Λέτο, Μπελούτσι, Πατσατζόγλου, Μενδρινού. Οπότε ; Οπότε απαραίτητη η μεταγραφή αξιόπιστου αριστερού χαφ και ενός ποδοσφαιριστή με δημιουργικές ικανότητες που, επιτέλους, να σκοράρει σταθερά. Καλή και η επιστροφή Λεντέσμα, καλή και η μονιμοποίηση του Ντάρμπισιρ στην επίθεση αλλά δεν αρκούν σε καμιά περίπτωση, ειδικά αν αναλογιστούμε την ενίσχυση του άμεσου ανταγωνιστή. Πάντως, θεωρώ πως λίγο-πολύ και φέτος θα ισχύει το αξίωμα " καλύτερη ενδεκάδα ο ΟΣΦΠ, καλύτερο ρόστερ ο ΠΑΟ " με τη διαφορά όμως ότι φέτος η ενδεκάδα του βάζελου θα είναι ποιοτικότερη

--- ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ---

ο κακός ζητάς

smoking hero #3

Tom Waits και Iggy Pop από την όμορφη ταινία του Jim Jarmusch " Καφές και Τσιγάρα ". Μεγάλες μορφές, ωραίες εικόνες...

Βασανισμός Πακιστανού στη Σύμη από αστυνομικούς με γουρουνίσια χαρακτηριστικά ;

Η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας καταγγέλλει το βασανισμό του Πακιστανού Ουασίμ Σατζάτ από αστυνομικούς του τμήματος της Σύμης. Συγκεκριμένα, όπως διαβάζω στην Ελευθεροτυπία, αναφέρεται πως επί έξι ώρες τα σχεδόν ανθρωπόμορφα όργανα της τάξης και της ασφάλειας βασάνιζαν τον τύπο απειλώντας τον με όπλο, γυμνώνοντάς τον και χτυπώντας τον με σιδερόβεργα.

Τι να πω ; Φαίνεται πως με τη νέα κυβερνητική πολιτική για τους μετανάστες και την ασφάλεια την έχουν καταβρεί όλοι οι σαδιστές μπάτσοι ανά την επικράτεια και βαράνε στο ψαχνό. Το ότι παίζει πάντως κάμποση αρρώστια σε τέτοιες ενέργειες είναι γεγονός αναντίλεκτο.

Τέλος πάντων, ο πρόεδρος της κοινότητας δήλωσε τα εξής: « Το περιστατικό αποτελεί ακραία εκδήλωση ρατσιστικής βίας εκ μέρους οργάνων της ΕΛ.ΑΣ. για το οποίο πρέπει να τιμωρηθούν άμεσα οι βασανιστές αστυνομικοί. Απαιτούμε να πάρουν θέση άμεσα ο υπουργός κ. Παυλόπουλος και ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μαρκογιαννάκης »

Διάφορα Μικρά

• Πολύ χάρηκα για το Φέντερερ. Ανέκαθεν ήμουν υποστηρικτής του...Μου άρεσε το παρουσιαστικό του, το στυλ και το χάρισμά του στο παιχνίδι. Έτσι πέρυσι με τις δύο απανωτές ήττες από το Ναδάλ μούδιασα κάπως, ειδικά μετά από τον επικό αγώνα του Γουίμπλεντον. Η επιμονή μου όμως στο τένις του Φέντερερ φέτος ανταμείβεται διαρκώς, αν και για να διαλύσει και την τελευταία αμφιβολία θα πρέπει να νικήσει και το μεγάλο του αντίπαλο σε έναν μεγάλο τελικό. Προσεχώς ένα άρθρο για το Φέντερερ, λοιπόν.

• Ρε παιδιά, τι γίνεται με το Σύριζα ; Προέκυψε κάτι από τις εσωτερικές διεργασίες και ζυμώσεις ; Έχω και κάμποσες μέρες να πάρω Αυγή, στις ειδήσεις βγήκε από τα βασικά θέματα...Τι να πω ; Πάντως ήταν ενοχλητική αυτή η αίσθηση που μου έδιναν οι συριζαίοι με τα εσωτερικά τους μετά τις ευρωεκλογές, ότι να " όλος ο κόσμος ασχολείται με το τι θα γίνει με τις συνιστώσες, με το Συν και το Σύριζα "...

• Άρχισα να παίζω και counter strike τώρα τελευταία και έχω εξελιχθεί μετά κόπων και βασάνων σε καλούτσικο ελεύθερο σκοπευτή. Πρέπει να δοκιμάσω τις ικανότητές μου και σε παιχνίδι με άλλους όμως.

Βιβλία

Λέω από σήμερα να γράφω μια μικρή κριτική για όποιο βιβλίο πέφτει στα χέρια μου. Θα γράψω αρχικά για το γλυκό βιβλίο του Γιάννη Τριάντη, Ούτε Τύμπανα Ούτε Τρομπέτες. Κι έπειτα για το Sun Tzu's Art of War που το ξεκίνησα χθες. Ίσως βάζω και μια ενδεικτική, αυστηρά προσωπική, βαθμολογία σε κάθε βιβλίο...
Αυτά.

Public Enemies

Επιτέλους μία ταινία που θα με κάνει να πάω σινεμά μετά από πολύ-πολύ καιρό. Τι να κάνω ; Αφού τα κωλο-odeon φέρνουν αυστηρά και μόνο αμερικανιές και blockbusters. Και εντάξει φίλοι μου, δεν είναι ότι αφήνω υπονοούμενα για την “ κουλτούρα να φύγουμε ” που διαθέτει τούτο εδώ το blog. . .Ε αλλά τη διαθέτει γαμώτο. Ή τουλάχιστον μπορεί ο γράφων να δείξει την υπομονή και να δει την ωραία, την πατροπαράδοτη αμερικανιά την Κυριακή το μεσημέρι μετά το φαγητό και πριν από τον καφέ. Όχι και στον κινηματογράφο

Λοιπόν, πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη Μάικλ Μαν ( βλ. Heat, Collateral, The Insider. . .) με τίτλο Public Enemies. Είναι μια ιστορία καταδίωξης στην εποχή μετά το οικονομικό κραχ του 1929. Ο J. Edgar Hoover από τη θέση του πρώτου διευθυντή του νεοσύστατου FBI επιλέγει τον πράκτορα Melvin Purvis να ανακαλύψει τα ίχνη κι έπειτα να συλλάβει με κάθε κόστος τους διαβόητους κακοποιούς John Dillinger και Pretty Boy Floyd. Ο Johnny Depp στο ρόλο του εξαιρετικά αμφελεγόμενου “ Public Enemy ”, John Dillinger και ο Cristian Bale σ’ αυτόν του Melvin Purvis. Δεν έχω διαβάσει κριτικές για την ταινία, όμως κρίνοντας από τους συντελεστές και τη συναρπαστική ιστορία του Dillinger, στον οποίο θα αναφερθώ παρακάτω, τα 140 περίπου λεπτά της ταινίας θα περνάνε εξαιρετικά ευχάριστα. Χωρίς να έχω προσδοκίες για ένα νέο Heat, είμαι πάντοτε σίγουρος πως ο Μάικλ Μαν θα καταφέρνει να κάνει ωραίες ταινίες.

Για τον επικηρυγμένο τυπάκο που βλέπετε να δίνονται τεράστια ποσά, ώστε να συλληφθεί ( μιλάμε και για την εποχή του κραχ τώρα ) δεν θα δώσω τα τυπικά βιογραφικά στοιχεία. Αυτά μπορεί να τα βρει ο καθένας, αν το επιθυμήσει και δεν μου φαίνεται και ενδιαφέρον στην τελική. Όμως οι μύθοι ή η φημολογία γύρω από το πρόσωπο του γκάνγκστερ που δημιούργησε πραγματικά ψύχωση στον Hoover είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτοι και έχουν και την πλάκα τους.

Κατ' αρχάς, όταν μιλάμε για τον John Dillinger, μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος στη συνείδηση μεγάλων κομματιών της τότε αμερικανικής κοινωνίας ήταν κάτι σαν ένας σύγχρονος " Ρομπέν των Δασών ". Φαίνεται πως εκείνη τη δυσχερή οικονομικά περίοδο το να κλέβεις τράπεζες είχε απενοχοποιηθεί πλήρως. Πόσο μάλλον, όταν ο ήρωάς μας διένειμε σαν τον Βρετανό πρόγονό του μέρος της λείας και πόσο μάλλον όταν, όπως εικάζεται και λέγεται, στη διάρκεια των πολυάριθμων ληστειών του κατέστρεφε τα αρχεία των τραπεζών, διαγράφοντας με αυτόν τον τρόπο και τα χρέη εκατομμυρίων Αμερικανών

Ο θρύλος μας λέει επίσης πως ο Dillinger ήταν ένας άνδρας εξαιρετικά προικισμένος, αν με πιάνεται. Γύρω από το μέγεθος των γεννητικών του οργάνων αναπτύχθηκε μια παραφιλολογία, προσδίδοντας κι άλλο στο ελκυστικό προφίλ του άρρενος ληστή με ιδεολογικές ανησυχίες. . .Επιπλέον, λόγων των πάμπολλων ληστειών και αποδράσεών του δημιουργήθηκαν διάφοροι αστικοί μύθοι γύρω από τις εκπληκτικές του ικανότητες να ξεγελά το τραπεζικό και το νομικό σύστημα.

Και κάτι τελευταίο που φανερώνει το τι σήμαινε αυτός ο άνθρωπος για το FBI. Ο J. Edgar Hoover με τον οποίο ο γκάνσγστερ της ιστορίας μας έπαιζε συχνά πυκνά τη γάτα με το ποντίκι με τους ρόλους να είναι εναλλασσόμενοι, μετά το θάνατο του Dillinger από απανωτούς πυροβολισμούς αστυνομικών έξω από έναν κινηματογράφο στο Σικάγο, κράτησε τα ρούχα και τα αντικείμενα που είχε στην κατοχή του ο νεκρός, φτιάχνοντας ένα ομολογουμένως αρκετά μακάβριο προσωπικό μουσείο. Ίσως του χρειαζόταν μια συνεχής επιβεβαίωση της νίκης του και του θανάτου του μεγάλου του αντιπάλου. . .

smoking hero #2

Αυτός είναι πραγματικά μεγάλος ήρωας. Η πουστιά είναι ότι δεν ξέρω να σας πω τι ακριβώς παίζει...Ποιος είναι ? Πού είναι ? Ποιος έφτιαξε το gadgetακι για τα τσιγάρα ? Γιατί και πώς το κάνει ? Κάποιος μου την είχε στείλει κάποτε αυτή τη φωτογραφία, την ξετρύπωσα εγώ τώρα και σας την παρουσιάζω!

smoking hero #1

Για αρχή ανεβάζω το άρθρο του καλού δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία, όπως δημοσιεύτηκε στη στήλη του Τύπος των Ήλων...Προσωπικές του εμπειρίες, γλυκόπικρα ιδωμένες και εξαιρετικά καλογραμμένες.


" Το σπαθί του φόβου

Αίφνης η νύχτα μελάνιασε κι άρχισε να με πνίγει. Μια ασήκωτη πλάκα πίεζε το στήθος και δυσκόλευε την αναπνοή. Πάτησα ενστικτωδώς το γκάζι σα να ,θελα να ξεφύγω από ανελέητο κυνηγητό. Άδικος κόπος: σα να σηκώνεις το χέρι για να εμποδίσεις έναν βράχο που έρχεται κατ' ευθείαν πάνω σου.
Ο πανικός ήταν ζήτημα δευτερολέπτων. Στην είσοδο του «Ευαγγελισμού» όλα ήταν στη θέση τους: οι βαριεστημένοι ταξιτζήδες εν σειρά, το «φαστφουντάδικο» που ξενυχτάει, σιωπηλές παρέες που μπαινόβγαιναν, σεκιουριτάδες και υπάλληλοι του νοσοκομείου, άνθρωποι ξαπλωμένοι στα παγκάκια ή καθισμένοι στα σκαλιά, αυτοκίνητα του ΕΚΑΒ... Πάντα μου άρεσαν τα νοσοκομεία που εφημερεύουν. Είναι μια πολύβουη κυψέλη μες στη νύχτα, μια ρωγμή στην απειλητική επικράτεια του σκότους. Ο,τι πρέπει για όσους δυναστεύονται από λογής δαιμόνια και κολυμπάνε στα θολά νερά του πανικού... Όταν η ευγενέστατη νοσοκόμα ετοίμαζε τα απαραίτητα, ήθελα να της πω για το νοσοκομείο-ρωγμή της νύχτας, να τη ρωτήσω για τα χρόνια της στους θαλάμους κ.τ.λ., αλλά έβαλα γρήγορα φερμουάρ στις σκέψεις μου. Η γυναίκα πνιγόταν στη δουλειά και ,γω κωπηλατούσα στη μικρή μου λιμνοθάλασσα με το βαρκάκι της ασφάλειας που μου παρείχε η παρουσία των γιατρών και η άψογη συμπεριφορά του προσωπικού. Ήταν καλές οι πρώτες εξετάσεις, κι έτσι εξοστρακίστηκε εντελώς εκείνη η καταραμένη αίσθηση που δημιουργείται μόλις μπαίνεις έμφοβος στο νοσοκομείο, αίσθηση που ενισχύεται από κάτι που μοιάζει με ξυραφιά στο δέρμα, όταν αντικρύζεις τους γεμάτους διαδρόμους, θολωμένους από ανήσυχα βλέμματα και ανήμπορα σώματα. Νιώθεις ν' αρρωσταίνεις στον διάδρομο, ακόμη και όταν είσαι απολύτως υγιής. Σα να σου μεταδίδει -και όχι να δημιουργεί- πυρετό, όλο αυτό το ανθρωπολόι που κρέμεται από τα χείλια των περαστικών νοσοκόμων και των γιατρών... Στο προαύλιο, μια παρέα νεαρών Αλβανών κάπνιζε, έκανε αστεία και μιλούσε δυνατά. Πιτσιρίκια, δεκαοχτάρικα. Λες και είχαν έρθει εκδρομή... Λίγο παραπέρα, μια παρέα γύφτων έπαιζε με τις μάσκες που δίνει δωρεάν το νοσοκομείο για τη «μεξικανική γρίπη». Λες και βρισκόταν σε πανηγύρι, παρ' ότι ένας δικός τους φαινόταν να υποφέρει, περιμένοντας υπομονετικά στο φορείο... Δύο σεκιουριτάδες συζητούσαν με κάποιους τραυματιοφορείς για τους κρατούμενους από τον Κορυδαλλό που είχαν τραυματιστεί κατά τη διάρκεια ελληνοαλβανικής συμπλοκής. Ετσι έλεγαν... Στο παγκάκι, πίσω από την Εκκλησία, δύο νοσοκόμες -μια Ελληνίδα και μια Αλβανίδα- μιλούσαν χαμηλότονα, χαμογελούσαν, μιλούσαν στα κινητά και κάπνιζαν ασταμάτητα... Πλησίαζε η ώρα να επιστρέψω στα ιατρεία για να μου πουν οι γιατροί τα αποτελέσματα των υπολοίπων εξετάσεων. Οι νοσοκόμες πέρασαν από μπροστά μου, αφήνοντας πίσω ένα υπέροχο, ευωδιαστό σύννεφο καπνού. Απέναντι, στο τζάμι, φαινόταν καθαρά η κάφτρα του τσιγάρου που κρατούσε μια κρινοδάχτυλη, η οποία μοιραζόταν με τον καλό της την απόλαυση στα σκαλιά της εισόδου. Τους είχα δει περνώντας... Φτάνοντας στην είσοδο, πρόλαβα να δω στα χέρια ενός Πακιστανού ένα εξαιρετικό πακέτο τσιγάρα -μου θύμισε τα παλιά «Ζιτάν». Και ακριβώς στην είσοδο, καθισμένη στο πλατύσκαλο, μια συμπαθής κυρία -έμοιαζε Γαλλίδα ή σα να βγήκε από τα δώματα του παλιού ΚΚΕ Εσωτερικού- άρχισε να στρίβει τσιγάρο... Παντού ευωδίαζε τσιγάρο, και 'γώ μόλις το είχα διαγράψει διά παντός... Βέβαια, έτσι είχα πει και την πρώτη φορά. Οταν είχα πάρει το σπαθί του φόβου μου και το έκοψα για τέσσερα χρόνια... Ξημέρωνε η τελευταία μέρα του Ιουνίου. Με περίμεναν τα «θολερά λιοπύρια» του Ιουλίου. Χωρίς τσιγάρο. Τη φορά αυτή, το σπαθί του φόβου μου έκοβε και από τις δύο όψεις... "

please, don't smoke

Αρχίζει σήμερα η μίνι καπνοαπαγόρευση κι εμείς δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε φυσικά άπραγοι. Χωρίς σε πρώτη φάση να παίρνω νηφάλια θέση για το θέμα, λέω να εγκαινιάσουμε από εδώ μια πρώτη θεματική κατηγορία με τίτλο " smoking heroes ". Θα ποστάρω σ' αυτή ωραία κείμενα, φωτογραφίες, έργα τέχνης, δικά μου άρθρα κ.ά. με θέμα το κάπνισμα, το τσιγάρο και πάει λέγοντας.

Όσο για τη φωτογραφία, την χρησιμοποίησε το 1968 η αμερικανική αντικαρκινική εταιρεία και αποτελεί πρωτόλειο δείγμα αντικαπνιστικής προπαγάνδας με τη βοήθεια του λαμπερού κόσμου των προτύπων...

κάψιμο ή κάψιμο

Tις μέρες που ξεκίνησα το " από τον εξώστη ", άρχισα να ξαναπίζω και championship manager, μάλιστα με την αγαπημένη μου Fiorentina...

Με τι θα καώ άραγε περισσότερο ; ελπίζω με το blog...

μερικά ερωτήματα για τον ελεύθερο τύπο

fuck off, lady G.

Μπορεί άραγε να ειπωθεί πως το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, συνιστά ένα ηχηρότατο " no, madame " στον επερχόμενο μπερλουσκονισμό και στους εκφραστές του ; Αποτελεί προσωπική ήττα μιας επιχειρηματικής ομάδας που δραστηριοποιήθηκε στον χώρο του τύπου, χωρίς να σκοπεύει στο κέρδος ; Οι αναγνώστες τιμώρησαν τη φτήνια της τακτικής της Γιάννας ( της lady G. ), την τακτική της γκλαμουράτης στελέχωσης του δημοσιογραφικού ομίλου με μεγάλα ονόματα, των παρασκηνιακών κινήσεων μπασίματος του επιχειρηματικού στον πολιτικό κόσμο ; Είναι σημάδι υγείας το ρεύμα των αναγνωστών που γύρισαν την πλάτη σ' αυτό το μοντέλο ?


ένας τύπος, δύο κρίσεις

Η κρίση του τύπου αποτελεί δεδομένο απότοκο κάποιων παραγόντων, οι οποίοι μας έρχονται από το παρελθόν έντονης τριβής και φθοράς του μέσου και στους οποίους προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια μερικοί ακόμη καθοριστικοί παράγοντες. Αυτό αποδεικνύεται από το πλούσιο παράδειγμα χωρών του εξωτερικού. Επιπλέον, βιώνουμε προφανέστατα μία έντονη οικονομική κρίση, ίσως και κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Τώρα στην περίπτωση του Ελεύθερου Τύπου, το κλείσιμο με ποια κρίση σχετίζεται ? Και με τις δύο ? Με καμία ? Εντάσσεται στη γενική παρακμή και πτωτική πορεία των πωλήσεων των εφημερίδων που τελικά φτάνουν στο αμήν ? Ήταν παράπλευρη απώλεια άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ? Υπάρχει πιθανότατα να λειτουργήσει ως ντόμινο και να συμπαρασύρει κι άλλες εφημερίδες ?


και τώρα τι ;

Μπορούν να ιδωθούν όλες οι επιχειρήσεις μέσα στα πλαίσια της αγοράς ? Τι δυνατότητες έχει σήμερα η κυβερνητική παρέμβαση αναφορικά με ζητήματα σαν του Ελεύθερου Τύπου ? Ποιες θα έπρεπε να είναι ή να μην είναι ? Ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της ΕΣΗΕΑ εκτός από το να οργανώνει καταστροφικές και βλακώδεις απεργίες ? Υπάρχει πιθανότητα οι εργαζόμενοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να οδηγήσουν την επιχείρηση, τουλάχιστον τον πετυχημένο ραδιοφωνικό σταθμό, σε ένα καθεστώς αυτοδιαχείρισης ? Υπάρχει το απαιτούμενο πάθος και μεράκι για μια τέτοια τολμηρή κίνηση ?


η διαφήμιση, της διαφήμισης, ω διαφήμιση

Για πόσο ακόμη θα μας δουλεύουν καταπρόσωπο με το θέμα της γαμημένης κρατικής διαφήμισης ? Ο Τράγκας με τι κριτήρια παίρνει για τη Χώρα του τεράστια ποσά, προκλητικά μεγαλύτερα από άλλες γνωστότερες εφημερίδες ? Με εμπορικά κριτήρια ? Με ποιοτικά ? Με κριτήρια εκδούλευσης, συναλλαγών και εκβιασμού ? Ε what the fuck δηλαδή.

άραγε μαθαίνουμε από τα λάθη μας ;

Ήταν σοκαριστική εμπειρία η πορεία της Παρασκευής. Τελεία και παύλα. Δεν ξέρω όμως, αν είναι από εκείνες τις δυσάρεστες εμπειρίες που σε πεισμώνουν, σου μαθαίνουν ό,τι έχουν να σου μάθουν και τις σταμπάρεις ως ορόσημα από κει και πέρα...
Στο προκείμενο και κάπως πληροφοριακά, το διήμερο 26-27 Ιουνίου (Παρασκευή και Σάββατο) πραγματοποιήθηκε στα Γιάννενα η ετήσια, τακτική σύνοδος των πρυτάνεων και μάλιστα με την παρουσία και το χαιρετισμό και του υπουργού Παιδείας. Τέλος πάντων και για να μην τα πολυλογώ, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι θα συζητούσε μία τέτοια σύνοδος -στην οποία δεν συμμετείχαν καν όλοι οι πρυτάνεις- και γιατί θα πρέπει να μας βρίσκει απέναντί της τόσο για την πραγματοποίησή της όσο και για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται -ιδιωτικοποιήσεις, άρση ασύλου, εκπαίδευση της αγοράς... Επιπλέον, θεωρώ πως στα πλαίσια του επίκαιρου διαλόγου για την εκπαίδευση η σύνοδος συνιστά κορυφαία εκδήλωση. Άρα θα ήταν λογικό να υπάρξει το ανάλογο πολιτικό αντίβαρο. Έλα όμως που δεν έγινε τίποτα... Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Σημαντικότερος στο εκπαιδευτικό κι από μια ενδεχόμενη είτε επιτυχημένη είτε αποτυχημένη πορεία είναι ο συγκροτημένος αντίλογος στα σχέδια των κυβερνώντων και των " σοφών " τους. Ήταν, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη γνωρίζοντας εδώ και αρκετό καιρό για τη σύνοδο, να προετοιμαστεί και να ορθωθεί η άλλη άποψη σε καθένα από τα θέματα που θίγει η συζήτηση των πρυτάνεων. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό ? Μία λογική θα ήταν αυτή της αντι-συνόδου, η οποία έχοντας κοινή ημερήσια διάταξη με την ορίτζιναλ σύνοδο θα πρότασσε οργανωμένα το λόγο της. Έτερη πρόταση θα ήταν καθ' όλη τη διάρκεια του διημέρου να υπάρξει συνεχής πληροφόρηση για τα καθέκαστα της συνόδου από τις συλλογικότητες και τα σωματεία τους πανεπιστημίου που ασχολήθηκαν με το ζήτημα. Βεβαίως τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει χωρίς χρόνιες διεργασίες, ζυμώσεις και συνεχείς συζητήσεις στα ενδότερα των αντιδρούντων αλλά και με την κοινωνία.
Δυστυχώς, φτάνουμε ώρες-ώρες στο αισχρό σημείο να φαίνεται πως κάποια κορυφαία κοινωνικά θέματα τα παίρνουν " εργολαβία " ομάδες, κόμματα και συλλογικότητες. Χωρίς την καλώς εννοούμενη εξωστρέφεια το ζήτημα της εκπαίδευση δεν αντιμετωπίζεται, παρά μόνο προσεγγίζεται αόριστα.
Και φτάνοντας με ανεβασμένο ακόμη το αίμα στο κεφάλι στο ζήτημα της πορείας... Πόσο μπορεί, διάολε, να εξυπηρετεί πολιτικά ένα τέτοιο ζήτημα μία άρρυθμη πορεία των 50 περίπου ατόμων ? Τι θα μπορούσε να πετύχει ? Τη ματαίωση της συνόδου ? Αυτό ούτε γι' αστείο. Την προπαγάνδιση θέσεων ? Νομίζω πως μόνο ως αρνητική διαφήμιση μπορεί να θεωρηθεί.
Και συνεχίζω. Συνιστά πολιτική ασυνειδησία αυτή η ξεροκεφαλιά και η μη διάθεση εφαρμογής εναλλακτικών πρακτικών. Το πρώτο και κυριότερο που θα έπρεπε να αποφασιστεί επί τόπου ήταν η ματαίωση της πορείας και η οργάνωση κάποιας άλλης δράσης στο κέντρο της πόλης. Αλλά φευ!
Σκέφτομαι συχνά-πυκνά πως όλο μας το πολιτικό " καθήκον " για αντίδραση το ικανοποιούμε με μια στερεότυπη πορεία, απομεινάρι άλλων εποχών. Δεν λέω όχι στις πορείες, στις διαδηλώσεις, στα συλλαλητήρια.. Μα λέω βροντερό ναι στην πραγματοποίηση και διαφορετικών, συνδυασμένων, άλλων εκδηλώσεων. Επιτέλους... η προσαρμογή στις ανάγκες είτε της εποχής γενικότερα είτε της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά δεν συνιστά επ ουδενί συμβιβασμό.
Δεν έχω διάθεση να αναφερθώ άλλο σ' αυτό...Ας το ξεχάσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα ή καλύτερα ας το επαναφέρω μετέπειτα στη μνήμη μου, όταν η προβληματική που αναπτύσσω γύρω του ίσως θα έχει λυθεί...
Κάτι τελευταίο και το πλέον σοκαριστικό προσωπικά, ήταν η συγκλονιστική παραδοχή φίλου συντρόφου " έρχομαι περισσότερο για τη σύγκρουση, για τα σκηνικά με τους μπάτσους και δεν ξέρω γιατί και αν και κατά πόσο διαφωνώ με τη σύνοδο. "

hello world

από τον εξώστη, λοιπόν... Ίσως να ήταν και παράλειψη που δεν ασχολήθηκα μέχρι τώρα με ένα blog, αλλά η ανάγκη που με κάνει να γράφω αυτές τις λέξεις γεννήθηκε πρόσφατα. Αν όλα πάνε όπως τα έχω στο μυαλό μου, θα τα λέμε σχεδόν κάθε μέρα -τουλάχιστον μέσα στο καλοκαίρι- και το blog θα αποκτήσει κάποιες θεματικές ίσως και πλούσιο περιεχόμενο σε κείμενα.
Αρχίζω αυτήν την προσπάθεια πατώντας στο σκεπτικό του " σκέφτομαι και γράφω ", χωρίς να είναι όμως και θέσφατο κάτι τέτοιο. Ελπίζω τα γραπτά μου, που κατά κύριο λόγο θα είναι κείμενα άποψης, να γεννήσουν διαφωνίες και ωραίες συζητήσεις. Σχολιάστε και επικοινωνήστε μαζί μου για το οτιδήποτε.
Ζω στα Γιάννενα από την αρχή της δεκαεπτάχρονης ζωής μου οπότε αρκετά θέματα θα αφορούν την τοπική μας κοινωνία. Σίγουρα θα υπάρξουν και πολλά άλλα για πολιτική αλλά και για τέχνες ή και θέματα που θα μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον.
Έχοντας ως αφετηρία τον εξώστη θα προσπαθώ να βλέπω τα ζητήματα που θα με απασχολούν νηφάλια, " από ψηλά ", χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα βουτώ ενίοτε και στη σκηνή, για να σας μεταφέρω και μια άλλη οπτική.

αυτά τα ολίγα για αρχή