Το διάβασα σήμερα στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, μου άρεσε και το μεταγράφω εδώ, στους ήρωες...
Ένα τσιγάρο που ζητά ν' ανάψει
σταλιάζει η μνήμη όσων ζήσαμε μαζί
μέσα στον ιδρωμένο αέρα της ομίχλης
δαγκώνει το ρίγος ανάμεσα στα δόντια
και κουμπώνεται
χώνοντας τα χέρια σε μια αξιοπρέπεια λεπτή
κάτω απ' την άραχλη ελπίδα ενός φανού
ένα τσιγάρο τα αισθήματα
σε φίνο κοστούμι
πίνουν απ' την καύτρα το πείσμα
ενάντια στο να σβήσουν.
Γεώργιος Λαγούρος
o τελευταίος στίχος εκ παραδρομής είναι λάθος, διαβάστε: "ενάντια στο να σβήσουν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
Γ.Λ.
το άλλαξα, ελπίζω να είστε όντως ο συγγραφέας του κι όχι κάποιος κακόγουστος φίλος μου ή αναγνώστης!
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι, εγώ έγραψα το ποίημα. Έχει δημοσιευθεί και στο λογοτεχνικό περιοδικό "Η ΠΑΡΟΔΟΣ" (τ. 33-4) με τη σωστή του μόρφη!Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛ.
εγώ ευχαριστώ... και με συγχωρείτε για την καχυποψία!
ΑπάντησηΔιαγραφή