beirut

ciao

Αύριο φεύγω για Πήλιο, οπότε λογικά θα τα πούμε σε καμιά βδομάδα ξανά από τον εξώστη. Αν και παίζει να ποστάρω ενδιάμεσα εφόσον παίζει υπολογιστής, όρεξη και ίντερνετ. Καλά να περνάτε και να προσέχετε.

i told you to be patient

update

Ο αντιεξουσιαστής δαίμων του λαβυρίνθου με κυρίευσε τις προάλλες και λάθεψα για την προβολή. Την επόμενη Τρίτη είναι τελικά, αδέρφια. Τα λέμε τότε με τους " Βρωμοέλληνες ", λοιπόν.

Μ.Χ.

Της πόλης

• Σήμερα στο θεατράκι, κατά της 21:00, οργανώνουν τα παιδιά της Χειρονομίας Αντιεξουσιαστική Κίνηση ( Λαβύρινθος ) μία πολύ ενδιαφέρουσα προβολή ντοκυμαντέρ. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους " Βρωμοέλληνες ", μία δουλειά του Κούλογλου της εποχής του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα. Εδώ θα βρείτε περισσότερα για την υπόθεση : http://www.tvxs.gr/v7910. Φλέγον το θέμα, απίστευτα επίκαιρο το ντοκυμαντέρ.

• Ξηρασία αυτή την εποχή στα Γιάννενα. Ούτε συναυλίες ούτε παραστάσεις ούτε εκδηλώσεις σε γενικές γραμμές. Πάλι θα τρέχουμε δεν ξέρω κι εγώ πού, για να δούμε κανέναν καλλιτέχνη της προκοπής. Μαλακία...τόσο μεγάλη πόλη και να μην ανταποκρίνεται στα σύγχρονα καλλιτεχνικά μέτρα. Κι εντάξει δεν λέω, οι έντεχνοι μας τίμησαν και θα μας τιμήσουνε, όπως και οι χατζηγιάννηδες το ίδιο. Αλλά από πότε αρχίζει και τελειώνει σ' αυτούς η μουσική σκηνή της χώρας ; Περιμένω να δω πότε θα έρθουν κι από δω τα νέα ονόματα της ελληνόφωνης και αγγλόφωνης indie rock σκηνής. Άντε να δούμε...

• Μια χαρά τα πάει ο ΠΑΣ με τις κινήσεις του στο μεταγραφικό παζάρι ως τώρα. Τελευταία αποκτήματα ο Ιμπραχίμα Μπακαγιόκο και ο Σωτήρης Μπαλάφας αμφότεροι από τον ΠΑΟΚ. Καλά δεν το συζητώ καν ότι θα είναι ενδεκαδάτοι και θα βοηθήσουν πάρα πολύ. Ειδικά ο Ιβοριανός επιθετικός είναι ποδοσφαιριστής με τρομερό βιογραφικό και διακρίνεται το παιχνίδι του από στοιχεία που έλειπαν από τον ΠΑΣ. Νομίζω το μόνο που λείπει είναι ένας ακραίος χαφ, που να πατά περιοχή και να σκοράρει - μας λείπει ένας τέτοιος μετά την αποχώρηση του Λουτσιάνο.

κορεσμένοι υδρογονάνθρακες

Μικρά Ποδοσφαιρικά

• Ξεκίνημα από τον πολυμετοχικό ΠΑΟ που μέχρι στιγμής κερδίζει τις εντυπώσεις, σκορπίζοντας χρήματα είτε για ποιοτικές ενέσεις στο ρόστερ του είτε για κινήσεις περισσότερο εντυπωσιασμού Διατήρησε τον προπονητή του και τους καλύτερούς τους παίχτες ( υπάρχουν βέβαια ακόμη ανοιχτά θέματα ). Εμφανίζεται φοβερά ενισχυμένος στην επίθεση με την έλευση του σπουδαίου Τζιμπρίλ Σισέ, αποκτά ποιότητα χάρη στην παρουσία του Κατσουράνη στα αμυντικά χαφ...Από κει και πέρα όμως υπάρχουν αινίγματα και χτυπητές ελλείψεις. Αίνιγμα πρώτο φυσικά και είναι το κέντρο της άμυνας, όπου αποκτήθηκαν δύο ποδοσφαιριστές ( Καντέ, Μπίερσμιρ ) για τους οποίους λίγα σχετικά γνωρίζουμε, αλλά είμαι βέβαιος πως κανένας από τους δύο δεν μπορεί να εγγυηθεί την αλλαγή επιπέδου της αμυντική γραμμής του τριφυλλιού. Είναι απορίας άξιον πως δεν προχώρησαν στη λύση κάποιου πιο γνωστού και σίγουρου στόπερ οι διοικούντες της ομάδας και κατά προτίμηση με διαφορετικά χαρακτηριστικά Αίνιγμα δεύτερο είναι κατά πόσο ο Μπράις Μουν ( παγκίτης την περσινή χρονιά ) με βοήθειες από το Μελίσση και το Βύντρα μπορεί να αντεπεξέλθει στη θέση του δεξιού μπακ. Αίνιγμα τρίτο αποτελεί το σύστημα που θα επιλέξει ο Τεν Κάτε με δεδομένη την έλλειψη και καθαρόαιμου δεξιού χαφ, έλλειψη που διαισθάνομαι ότι θα κάνει τη ζωή δύσκολη στο Λέτο. Εξηγούμαι ευθύς αμέσως. Ο Λέτο είναι καλός παίχτης, έχει καλά στοιχεία, όμως αν ο ΠΑΟ αναπτύσσεται μονόπατα από τα αριστερά ,όπου θα υπάρχει κλασσικός παίχτης γραμμής ενώ στα δεξιά όχι, είναι πιθανό να μπλοκάρει η ίδια η διάταξη της ομάδας τα πλεονεκτήματα του Αργεντινού ακραίου χαφ. Τέλος από φιλικά του ΠΑΟ είδα μόνο αυτό με την Γκρόιτερ Φιρτ και ξεχώρισα μόνο την απόδοση του Κώστα Κατσουράνη. Προσεχώς θα έχουμε περισσότερα να πούμε.
  

• Στα της ομάδας μου τώρα...Αποδυνάμωση, καλές και μέτριες επιλογές, στοιχήματα...Από τον Ολυμπιακό για διαφορετικούς λόγους αποχώρησαν αρκετοί ποδοσφαιριστές με αξιοσημείωτη παρουσία. Και ναι μεν το κενό που πήγε να δημιουργηθεί στο κέντρο της άμυνας ( βλ. Παρασκευάς Άντζας ) έκλεισε σχεδόν εν τη γενέσει του με την απόκτηση του Μέλμπεργκ, τα κενά όμως στο χώρο της μεσαίας γραμμής παραμένουν ανησυχητικά. Ο ΟΣΦΠ πήρε τον Ιταλό Έντσο Μαρέσκα, πολύ καλό ποδοσφαιριστή με χρόνια θητεία σε καλά πρωταθλήματα, και τον Ζαϊρί, πιθανότατα θα έχει βοηθητικό ρόλο. Θα στερείται όμως την παρουσία των Τζόλε, Λέτο, Μπελούτσι, Πατσατζόγλου, Μενδρινού. Οπότε ; Οπότε απαραίτητη η μεταγραφή αξιόπιστου αριστερού χαφ και ενός ποδοσφαιριστή με δημιουργικές ικανότητες που, επιτέλους, να σκοράρει σταθερά. Καλή και η επιστροφή Λεντέσμα, καλή και η μονιμοποίηση του Ντάρμπισιρ στην επίθεση αλλά δεν αρκούν σε καμιά περίπτωση, ειδικά αν αναλογιστούμε την ενίσχυση του άμεσου ανταγωνιστή. Πάντως, θεωρώ πως λίγο-πολύ και φέτος θα ισχύει το αξίωμα " καλύτερη ενδεκάδα ο ΟΣΦΠ, καλύτερο ρόστερ ο ΠΑΟ " με τη διαφορά όμως ότι φέτος η ενδεκάδα του βάζελου θα είναι ποιοτικότερη

--- ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ---

ο κακός ζητάς

smoking hero #3

Tom Waits και Iggy Pop από την όμορφη ταινία του Jim Jarmusch " Καφές και Τσιγάρα ". Μεγάλες μορφές, ωραίες εικόνες...

Βασανισμός Πακιστανού στη Σύμη από αστυνομικούς με γουρουνίσια χαρακτηριστικά ;

Η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας καταγγέλλει το βασανισμό του Πακιστανού Ουασίμ Σατζάτ από αστυνομικούς του τμήματος της Σύμης. Συγκεκριμένα, όπως διαβάζω στην Ελευθεροτυπία, αναφέρεται πως επί έξι ώρες τα σχεδόν ανθρωπόμορφα όργανα της τάξης και της ασφάλειας βασάνιζαν τον τύπο απειλώντας τον με όπλο, γυμνώνοντάς τον και χτυπώντας τον με σιδερόβεργα.

Τι να πω ; Φαίνεται πως με τη νέα κυβερνητική πολιτική για τους μετανάστες και την ασφάλεια την έχουν καταβρεί όλοι οι σαδιστές μπάτσοι ανά την επικράτεια και βαράνε στο ψαχνό. Το ότι παίζει πάντως κάμποση αρρώστια σε τέτοιες ενέργειες είναι γεγονός αναντίλεκτο.

Τέλος πάντων, ο πρόεδρος της κοινότητας δήλωσε τα εξής: « Το περιστατικό αποτελεί ακραία εκδήλωση ρατσιστικής βίας εκ μέρους οργάνων της ΕΛ.ΑΣ. για το οποίο πρέπει να τιμωρηθούν άμεσα οι βασανιστές αστυνομικοί. Απαιτούμε να πάρουν θέση άμεσα ο υπουργός κ. Παυλόπουλος και ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μαρκογιαννάκης »

Διάφορα Μικρά

• Πολύ χάρηκα για το Φέντερερ. Ανέκαθεν ήμουν υποστηρικτής του...Μου άρεσε το παρουσιαστικό του, το στυλ και το χάρισμά του στο παιχνίδι. Έτσι πέρυσι με τις δύο απανωτές ήττες από το Ναδάλ μούδιασα κάπως, ειδικά μετά από τον επικό αγώνα του Γουίμπλεντον. Η επιμονή μου όμως στο τένις του Φέντερερ φέτος ανταμείβεται διαρκώς, αν και για να διαλύσει και την τελευταία αμφιβολία θα πρέπει να νικήσει και το μεγάλο του αντίπαλο σε έναν μεγάλο τελικό. Προσεχώς ένα άρθρο για το Φέντερερ, λοιπόν.

• Ρε παιδιά, τι γίνεται με το Σύριζα ; Προέκυψε κάτι από τις εσωτερικές διεργασίες και ζυμώσεις ; Έχω και κάμποσες μέρες να πάρω Αυγή, στις ειδήσεις βγήκε από τα βασικά θέματα...Τι να πω ; Πάντως ήταν ενοχλητική αυτή η αίσθηση που μου έδιναν οι συριζαίοι με τα εσωτερικά τους μετά τις ευρωεκλογές, ότι να " όλος ο κόσμος ασχολείται με το τι θα γίνει με τις συνιστώσες, με το Συν και το Σύριζα "...

• Άρχισα να παίζω και counter strike τώρα τελευταία και έχω εξελιχθεί μετά κόπων και βασάνων σε καλούτσικο ελεύθερο σκοπευτή. Πρέπει να δοκιμάσω τις ικανότητές μου και σε παιχνίδι με άλλους όμως.

Βιβλία

Λέω από σήμερα να γράφω μια μικρή κριτική για όποιο βιβλίο πέφτει στα χέρια μου. Θα γράψω αρχικά για το γλυκό βιβλίο του Γιάννη Τριάντη, Ούτε Τύμπανα Ούτε Τρομπέτες. Κι έπειτα για το Sun Tzu's Art of War που το ξεκίνησα χθες. Ίσως βάζω και μια ενδεικτική, αυστηρά προσωπική, βαθμολογία σε κάθε βιβλίο...
Αυτά.

Public Enemies

Επιτέλους μία ταινία που θα με κάνει να πάω σινεμά μετά από πολύ-πολύ καιρό. Τι να κάνω ; Αφού τα κωλο-odeon φέρνουν αυστηρά και μόνο αμερικανιές και blockbusters. Και εντάξει φίλοι μου, δεν είναι ότι αφήνω υπονοούμενα για την “ κουλτούρα να φύγουμε ” που διαθέτει τούτο εδώ το blog. . .Ε αλλά τη διαθέτει γαμώτο. Ή τουλάχιστον μπορεί ο γράφων να δείξει την υπομονή και να δει την ωραία, την πατροπαράδοτη αμερικανιά την Κυριακή το μεσημέρι μετά το φαγητό και πριν από τον καφέ. Όχι και στον κινηματογράφο

Λοιπόν, πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη Μάικλ Μαν ( βλ. Heat, Collateral, The Insider. . .) με τίτλο Public Enemies. Είναι μια ιστορία καταδίωξης στην εποχή μετά το οικονομικό κραχ του 1929. Ο J. Edgar Hoover από τη θέση του πρώτου διευθυντή του νεοσύστατου FBI επιλέγει τον πράκτορα Melvin Purvis να ανακαλύψει τα ίχνη κι έπειτα να συλλάβει με κάθε κόστος τους διαβόητους κακοποιούς John Dillinger και Pretty Boy Floyd. Ο Johnny Depp στο ρόλο του εξαιρετικά αμφελεγόμενου “ Public Enemy ”, John Dillinger και ο Cristian Bale σ’ αυτόν του Melvin Purvis. Δεν έχω διαβάσει κριτικές για την ταινία, όμως κρίνοντας από τους συντελεστές και τη συναρπαστική ιστορία του Dillinger, στον οποίο θα αναφερθώ παρακάτω, τα 140 περίπου λεπτά της ταινίας θα περνάνε εξαιρετικά ευχάριστα. Χωρίς να έχω προσδοκίες για ένα νέο Heat, είμαι πάντοτε σίγουρος πως ο Μάικλ Μαν θα καταφέρνει να κάνει ωραίες ταινίες.

Για τον επικηρυγμένο τυπάκο που βλέπετε να δίνονται τεράστια ποσά, ώστε να συλληφθεί ( μιλάμε και για την εποχή του κραχ τώρα ) δεν θα δώσω τα τυπικά βιογραφικά στοιχεία. Αυτά μπορεί να τα βρει ο καθένας, αν το επιθυμήσει και δεν μου φαίνεται και ενδιαφέρον στην τελική. Όμως οι μύθοι ή η φημολογία γύρω από το πρόσωπο του γκάνγκστερ που δημιούργησε πραγματικά ψύχωση στον Hoover είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτοι και έχουν και την πλάκα τους.

Κατ' αρχάς, όταν μιλάμε για τον John Dillinger, μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος στη συνείδηση μεγάλων κομματιών της τότε αμερικανικής κοινωνίας ήταν κάτι σαν ένας σύγχρονος " Ρομπέν των Δασών ". Φαίνεται πως εκείνη τη δυσχερή οικονομικά περίοδο το να κλέβεις τράπεζες είχε απενοχοποιηθεί πλήρως. Πόσο μάλλον, όταν ο ήρωάς μας διένειμε σαν τον Βρετανό πρόγονό του μέρος της λείας και πόσο μάλλον όταν, όπως εικάζεται και λέγεται, στη διάρκεια των πολυάριθμων ληστειών του κατέστρεφε τα αρχεία των τραπεζών, διαγράφοντας με αυτόν τον τρόπο και τα χρέη εκατομμυρίων Αμερικανών

Ο θρύλος μας λέει επίσης πως ο Dillinger ήταν ένας άνδρας εξαιρετικά προικισμένος, αν με πιάνεται. Γύρω από το μέγεθος των γεννητικών του οργάνων αναπτύχθηκε μια παραφιλολογία, προσδίδοντας κι άλλο στο ελκυστικό προφίλ του άρρενος ληστή με ιδεολογικές ανησυχίες. . .Επιπλέον, λόγων των πάμπολλων ληστειών και αποδράσεών του δημιουργήθηκαν διάφοροι αστικοί μύθοι γύρω από τις εκπληκτικές του ικανότητες να ξεγελά το τραπεζικό και το νομικό σύστημα.

Και κάτι τελευταίο που φανερώνει το τι σήμαινε αυτός ο άνθρωπος για το FBI. Ο J. Edgar Hoover με τον οποίο ο γκάνσγστερ της ιστορίας μας έπαιζε συχνά πυκνά τη γάτα με το ποντίκι με τους ρόλους να είναι εναλλασσόμενοι, μετά το θάνατο του Dillinger από απανωτούς πυροβολισμούς αστυνομικών έξω από έναν κινηματογράφο στο Σικάγο, κράτησε τα ρούχα και τα αντικείμενα που είχε στην κατοχή του ο νεκρός, φτιάχνοντας ένα ομολογουμένως αρκετά μακάβριο προσωπικό μουσείο. Ίσως του χρειαζόταν μια συνεχής επιβεβαίωση της νίκης του και του θανάτου του μεγάλου του αντιπάλου. . .

smoking hero #2

Αυτός είναι πραγματικά μεγάλος ήρωας. Η πουστιά είναι ότι δεν ξέρω να σας πω τι ακριβώς παίζει...Ποιος είναι ? Πού είναι ? Ποιος έφτιαξε το gadgetακι για τα τσιγάρα ? Γιατί και πώς το κάνει ? Κάποιος μου την είχε στείλει κάποτε αυτή τη φωτογραφία, την ξετρύπωσα εγώ τώρα και σας την παρουσιάζω!

smoking hero #1

Για αρχή ανεβάζω το άρθρο του καλού δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία, όπως δημοσιεύτηκε στη στήλη του Τύπος των Ήλων...Προσωπικές του εμπειρίες, γλυκόπικρα ιδωμένες και εξαιρετικά καλογραμμένες.


" Το σπαθί του φόβου

Αίφνης η νύχτα μελάνιασε κι άρχισε να με πνίγει. Μια ασήκωτη πλάκα πίεζε το στήθος και δυσκόλευε την αναπνοή. Πάτησα ενστικτωδώς το γκάζι σα να ,θελα να ξεφύγω από ανελέητο κυνηγητό. Άδικος κόπος: σα να σηκώνεις το χέρι για να εμποδίσεις έναν βράχο που έρχεται κατ' ευθείαν πάνω σου.
Ο πανικός ήταν ζήτημα δευτερολέπτων. Στην είσοδο του «Ευαγγελισμού» όλα ήταν στη θέση τους: οι βαριεστημένοι ταξιτζήδες εν σειρά, το «φαστφουντάδικο» που ξενυχτάει, σιωπηλές παρέες που μπαινόβγαιναν, σεκιουριτάδες και υπάλληλοι του νοσοκομείου, άνθρωποι ξαπλωμένοι στα παγκάκια ή καθισμένοι στα σκαλιά, αυτοκίνητα του ΕΚΑΒ... Πάντα μου άρεσαν τα νοσοκομεία που εφημερεύουν. Είναι μια πολύβουη κυψέλη μες στη νύχτα, μια ρωγμή στην απειλητική επικράτεια του σκότους. Ο,τι πρέπει για όσους δυναστεύονται από λογής δαιμόνια και κολυμπάνε στα θολά νερά του πανικού... Όταν η ευγενέστατη νοσοκόμα ετοίμαζε τα απαραίτητα, ήθελα να της πω για το νοσοκομείο-ρωγμή της νύχτας, να τη ρωτήσω για τα χρόνια της στους θαλάμους κ.τ.λ., αλλά έβαλα γρήγορα φερμουάρ στις σκέψεις μου. Η γυναίκα πνιγόταν στη δουλειά και ,γω κωπηλατούσα στη μικρή μου λιμνοθάλασσα με το βαρκάκι της ασφάλειας που μου παρείχε η παρουσία των γιατρών και η άψογη συμπεριφορά του προσωπικού. Ήταν καλές οι πρώτες εξετάσεις, κι έτσι εξοστρακίστηκε εντελώς εκείνη η καταραμένη αίσθηση που δημιουργείται μόλις μπαίνεις έμφοβος στο νοσοκομείο, αίσθηση που ενισχύεται από κάτι που μοιάζει με ξυραφιά στο δέρμα, όταν αντικρύζεις τους γεμάτους διαδρόμους, θολωμένους από ανήσυχα βλέμματα και ανήμπορα σώματα. Νιώθεις ν' αρρωσταίνεις στον διάδρομο, ακόμη και όταν είσαι απολύτως υγιής. Σα να σου μεταδίδει -και όχι να δημιουργεί- πυρετό, όλο αυτό το ανθρωπολόι που κρέμεται από τα χείλια των περαστικών νοσοκόμων και των γιατρών... Στο προαύλιο, μια παρέα νεαρών Αλβανών κάπνιζε, έκανε αστεία και μιλούσε δυνατά. Πιτσιρίκια, δεκαοχτάρικα. Λες και είχαν έρθει εκδρομή... Λίγο παραπέρα, μια παρέα γύφτων έπαιζε με τις μάσκες που δίνει δωρεάν το νοσοκομείο για τη «μεξικανική γρίπη». Λες και βρισκόταν σε πανηγύρι, παρ' ότι ένας δικός τους φαινόταν να υποφέρει, περιμένοντας υπομονετικά στο φορείο... Δύο σεκιουριτάδες συζητούσαν με κάποιους τραυματιοφορείς για τους κρατούμενους από τον Κορυδαλλό που είχαν τραυματιστεί κατά τη διάρκεια ελληνοαλβανικής συμπλοκής. Ετσι έλεγαν... Στο παγκάκι, πίσω από την Εκκλησία, δύο νοσοκόμες -μια Ελληνίδα και μια Αλβανίδα- μιλούσαν χαμηλότονα, χαμογελούσαν, μιλούσαν στα κινητά και κάπνιζαν ασταμάτητα... Πλησίαζε η ώρα να επιστρέψω στα ιατρεία για να μου πουν οι γιατροί τα αποτελέσματα των υπολοίπων εξετάσεων. Οι νοσοκόμες πέρασαν από μπροστά μου, αφήνοντας πίσω ένα υπέροχο, ευωδιαστό σύννεφο καπνού. Απέναντι, στο τζάμι, φαινόταν καθαρά η κάφτρα του τσιγάρου που κρατούσε μια κρινοδάχτυλη, η οποία μοιραζόταν με τον καλό της την απόλαυση στα σκαλιά της εισόδου. Τους είχα δει περνώντας... Φτάνοντας στην είσοδο, πρόλαβα να δω στα χέρια ενός Πακιστανού ένα εξαιρετικό πακέτο τσιγάρα -μου θύμισε τα παλιά «Ζιτάν». Και ακριβώς στην είσοδο, καθισμένη στο πλατύσκαλο, μια συμπαθής κυρία -έμοιαζε Γαλλίδα ή σα να βγήκε από τα δώματα του παλιού ΚΚΕ Εσωτερικού- άρχισε να στρίβει τσιγάρο... Παντού ευωδίαζε τσιγάρο, και 'γώ μόλις το είχα διαγράψει διά παντός... Βέβαια, έτσι είχα πει και την πρώτη φορά. Οταν είχα πάρει το σπαθί του φόβου μου και το έκοψα για τέσσερα χρόνια... Ξημέρωνε η τελευταία μέρα του Ιουνίου. Με περίμεναν τα «θολερά λιοπύρια» του Ιουλίου. Χωρίς τσιγάρο. Τη φορά αυτή, το σπαθί του φόβου μου έκοβε και από τις δύο όψεις... "

please, don't smoke

Αρχίζει σήμερα η μίνι καπνοαπαγόρευση κι εμείς δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε φυσικά άπραγοι. Χωρίς σε πρώτη φάση να παίρνω νηφάλια θέση για το θέμα, λέω να εγκαινιάσουμε από εδώ μια πρώτη θεματική κατηγορία με τίτλο " smoking heroes ". Θα ποστάρω σ' αυτή ωραία κείμενα, φωτογραφίες, έργα τέχνης, δικά μου άρθρα κ.ά. με θέμα το κάπνισμα, το τσιγάρο και πάει λέγοντας.

Όσο για τη φωτογραφία, την χρησιμοποίησε το 1968 η αμερικανική αντικαρκινική εταιρεία και αποτελεί πρωτόλειο δείγμα αντικαπνιστικής προπαγάνδας με τη βοήθεια του λαμπερού κόσμου των προτύπων...