9/9/10

coraline/ fantastic mr. fox

Το τελευταίο διάστημα η Ματίνα με τροφοδότησε με κάποιες ταινίες, προσωπικές της αδυναμίες, που είδα με σκοπό να κατανοήσω περισσότερο το γούστο της, από περιέργεια αλλά και για το ψυχαγωγικό της υπόθεσης. Τελικώς η περιέργεια δεν σκότωσε τη γάτα. Ούτε καν δηλαδή, αφού πέρασα όμορφες ώρες, γεμάτες απ' αυτό το συναίσθημα που δύνανται να σου παρέξουν μονάχα οι ταινίες εκείνες που θεωρούνται της προτίμησής σου. Κι η αλήθεια είναι πως δεν θεωρούσα και ποτέ δεν θα το έλεγα μέχρι προσφάτως ότι είναι του γούστου μου οι stop-motion ταινίες. Δεν είναι ότι τις θεωρούσα παιδικές. Αυτό θα συνιστούσε παιδαριώδες ατόπημα. Απλώς είχα σχηματίσει την επιπόλαιη εντύπωση πως, παρακολουθώντας κάποια ταινία του είδους, δεν θα συγκινούνταν οι αισθήσεις μου όπως με τις "συμβατικές". Επλανώμην πλάνην οικτράν, λοιπόν! Για του λόγου το αληθές, αφιερώνω απόψε Δευτέρα προς Τρίτη χρόνο και ενέργεια, για να γράψω δυο -ή και περισσότερα- λόγια για τις ταινίες αυτές...



Αρχής γενομένης με τη δεσποινίδα  Coraline Jones. Ποια είν' αυτή; Πρόκειται για μια αξιαγάπητη πιτσιρίκα κάπου στα παράξενα χρόνια στο τσακ πριν σκάσει μύτη η εφηβεία με τα δικά της κόλπα. Η εν λόγω ηρωίδα μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι, μίλια μακριά από τους φίλους της, οι οποίοι φυσικά της λείπουν αρκετά. Το νέο της περιβάλλον συντίθεται από τους μόνιμα απασχολημένους με τις δικές τους ασχολίες γονείς της, μία σειρά εκκεντρικών γειτόνων, ένα ιδιαίτερο ομήλικό της αγόρι που σταδιακά εξελίσσεται στο μοναδικό της φίλο και ένα άκρως ατμοσφαιρικό χωρικό πλαίσιο (ένα παλιό σπίτι που κρύβει μυστικά και μία φύση που είναι παρούσα στις πιο ταιριαστές εκφάνσεις για ένα εφηβικό θρίλερ φαντασίας). Η μικρούλα μας, δυσαρεστημένη απ' την αδιαφορία των γονιών της και βαριεστημένη απ' τη μοναξιά που βιώνει στο νέο της σπίτι, ανακαλύπτει μία μικρή πόρτα, η οποία δεν πρέπει να ανοιχθεί από κανέναν. Η περιέργειά της την οδηγεί να παρακάμψει κάθε φόβο και σύσταση, οπότε και οδηγείται σ' έναν άλλο κόσμο, όμοιο εκ πρώτης όψεως με το δικό της αλλά και πολύ διαφορετικό. Αρχικά όλα μοιάζουν ρόδινα, σαν να εκπληρώνονται όλα της τα όνειρα. Η πραγματικότητα όμως την προσγειώνει σ' έναν εφιάλτη, απ' όπου ξεφεύγει με τα χίλια ζόρια. Δεν σας είπα πως στην άλλο αυτό κόσμο όλα είναι ρέπλικες του δικού της στην καλύτερη δυνατή τους εκδοχή. Το ίδιο και οι γονείς τους. Τελικά όμως αποδεικνύεται πως οι προθέσεις τους είναι κακές, αφού επιθυμούν να την κρατήσουν για πάντα εκεί, στη δική τους πλευρά, και να την "αλλάξουν" παρά τη θέλησή της...


Πρόκειται για μια δημιουργία του Henry Selick (Nightmare before Christmas) με την τεχνική του stop-motion (η κίνηση πραγματώνεται μέσω της προβολής μιας σειράς εικόνων-καρέ) και γυρίστηκε σε 3D. Ο σκηνοθέτης της κατορθώνει να δώσει μια αρκετά "αναρχική", σουρεαλιστική εικόνα του βιβλίου του Neil Gaiman, στο οποίο βασίζεται το Coraline. Συνήθως τέτοιες ταινίες ελκύουν το θεατή κυρίως με την αισθητική τους, κι όχι τόσο λόγω της ενδιαφέρουσας ιστορίας ή της συναρπαστικης πλοκής. Στην περίπτωσή μας όμως και η αισθητική της ταινίας είναι υπέροχη, με πραγματικά εντυπωσιακότατες εικόνες αλλά και συνολικότερα με προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια, μα και η ιστορία της είναι καλή. Δύο οι άξονές της, που συμπλέκονται και μας ανοίγουν μια δίοδο για τον κόσμο της Coraline Jones. Απ' τη μία η σχέση της νεαρής ηρωίδας με τους γονείς της κι απ' την άλλη η ίδια η Coraline, εφόσον δίνεται μεγάλη βαρύτητα στο χαρακτήρα της. Πρόκειτα για μια κοπέλα σε διαρκή σύγχυση, που καλείται απ' την ηλικία της, απ' τις καταστάσεις, απ' την επερχόμενη εφηβεία, να ικανοποιήσει την περιέργειά της, να εξερευνήσει τον εξωτερικό και τον εσωτερικό της κόσμο, να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες, να ατσαλωθεί απ' αυτές και να δείξει το απαραίτητο θάρρος μπρος σε ό,τι επιχειρεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη ρευστή συναισθηματική και πνευματική της μετάβαση απ' την παιδική στην εφηβική ηλικία. Τελικώς, η ταινία ίσως να λειτουργεί -γενικεύοντας φυσικά- και καθ' αυτόν τον τρόπο. Ως η ιστορία κάθε νέου που περνά αυτή την περίεργη μεταβατική φάση και βγαίνει αλώβητος. Συμπερασματικά, μια αξιοπρόσεκτη ταινία, που ναι μεν δεν απογειώνεται στο φινάλε, μα δεν παύει να ικανοποιεί συνολικά -τουλάχιστον το γράφοντα.



 Κι αν το Coraline αποτελεί ένα εφηβικό θρίλερ φαντασίας που μπορεί να προσελκύσει και μεγαλύτερες ηλικίες, το Fantastic Mr. Fox διαθέτει μια απλούστατη παιδική ιστορία με φινίρισμα που δεν θα συγκινήσει τους μικρούς μας φίλους. Μπέρδεμα; Για τους παραγωγούς που πλήρωσαν για την ταινία του Γουές Άντερσον ίσως, για εμάς ούτε καν. Τουναντίον, ο σκηνοθέτης του αγαπημένου του γράφοντος "Οικογένεια Τενεμπάουμ" τα κατάφερε άριστα. Έστησε μια ταινία stop-motion ρέτρο αισθητικής (χρησιμοποιήθηκαν 15 καρέ-στριπάκια ώστε η κίνηση στην ταινία να μην είναι ομαλή αλλά σπαστή!) διασκεδαστική και γεμάτη θετική διάθεση. Στη διάθεσή του είχε δυο σημαντικά όπλα: το σενάριο που βασίζεται σε βιβλίο του Ρόαλντ Νταλ (παιδικός ήρωας του γράφοντος και απ' τους καλύτερους παιδικούς συγγραφείς) και την πλειάδα γνωστών ηθοποιών που δάνεισαν τις φωνές τους στους ήρωες της ταινίας. Πρόκειται πιθανότατα για το καλύτερο -από πλευράς ονομάτων- voicing cast σε τέτοιου είδους δημιουργία, καθώς συγκεντρώνει μεταξύ άλλων τους George Clooney, Meryl Streep, Willem Dafoe, Bill Murray, Owen Wilson, Adrien Brody, Jarvis Cocker (!!!)... Στα της ιστορίας τώρα, ο κύριος Fox είναι ένας πρώην κλεφτοκοτάς (και κλεφτοκοτοπουλάς άμα λάχει) και νυν καλός οικογενειάρχης και δημοσιογράφος. Η φύση του όμως, αυτή του άγριου ζώου, και τα ένστικτα του, που του υπαγορεύουν την επιστροφή στις προγενέστερες συνήθειές, βάζουν σε μπελάδες την οικογένειά του αλλά και τα υπόλοιπα ζώα της περιοχής. Τελικώς, βέβαια, η αναμέτρηση με τους τρεις εχθρικούς γαιοκτήμονες κι επιχειρηματίες της περιοχής έχει ως νικητές την αλεπού της ιστορίας μας και τα υπόλοιπα αξιαγάπητα ζωάκια. Έξυπνες σκηνές, κοφτεροί διάλογοι, καλό χιούμορ που βγάζει γέλιο κάποιες στιγμές συνθέτουν μια ταινία που δικαίως κέρδισε μια υποψηφιότητα για όσκαρ. Λίγο χαλάνε το αποτέλεσμα τα διάφορα, διάσπαρτα, ηθικά διδάγματα, τα οποία προσπαθεί όπως-όπως να κουκουλώσει ο Άντερσον.

6 σχόλια:

  1. To Fantastic mr Fox το είδα πρόσφατα και μου άρεσε πολύ!!Όσο για το Coraline δεν το έχω δει αλλά μου άρεσε η περιγραφή και τα σχόλιά σου.

    Τώρα,επειδή δεν μπορώ για κάποιον ανεξήγητο λόγο να αφήνω σχόλια από το laptop μου σου απαντάω και στις προηγούμενες αναρτήσεις σου τις οποίες είχα σχολιάσει αλλά δεν είχα απαντήσει αφού δεν είχα αξιωθεί να μπω από άλλον υπολογιστή για να απαντήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και που μπαίνεις στον κόπο να αφήνεις σχόλιο και να διατηρείς ζεστό τον όποιο διάλογο.

    στο προτείνω ανεπιφύλακτα! τι σου άρεσε στο φαντάστικ μίστερ φοξ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταρχάς,χαρά μου να γίνεται συζήτηση!

    Στο Fantastic mr Fox μου άρεσαν τα χρώματα της ταινίας καθώς και η ρετρό αισθητική που και συ σημείωσες αλλά και η μουσική της...Οι χαρακτήρες μου άρεσαν επίσης και οι μικρές λεπτομέρειες-τις λατρεύω!-που υπήρχαν διάσπαρτες...
    Νομίζω ότι αφήνει ένα σημαντικό μήνυμα,ότι όσο και να προσπαθούμε δεν μπορούμε να αντισταθούμε στα φυσικά μας ένστικτα,ούτε να επέμβουμε στον τρόπο που λειτουργεί η φύση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τραγουδάει ένα κομμάτι κι ο Jarvis Cocker!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Tο 'ψαξα και μου είχε αρέσει και από την ταινία...
    Σιγοτραγουδούσα την άλλη μέρα το ρυθμό!!
    Ευχάριστο είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή